Carapace - Lofofora

Les coups de loose, les coups de lattes

Les coups de blues ça nous blesse

Des casseroles que l’on traîne

Des wagons et des caisses

Des fardeaux qui nous freinent

Malgré le temps qui presse

Les cicatrices nous laissent seuls face à nos faiblesses

On se croyait invincible

Et le sort nous transperce

S’acharne à prendre cible

La peau la moins épaisse

Tout le monde se cache

La carapace ne laisse plus passer l’air

Nous enferme à la place

On voit déjà, là nos traces

Rien jamais ne s’efface

Sous le masque des lâches

Alors on déballe les armures

Et les figures de carnaval

Fabriquent une image qui rassure

Pour conjurer le mal

Roule les épaules, joue les durs

Au fond des gilets pare-balles

Au fur et à mesure

Le mépris s’installe

Regard glacé, rase les murs

Nul ne découvre la faille

Ainsi commence le jeu de la poutre et la paille

Dévoile-moi ton vrai visage

Sans fard et sans maquillage

Montre-moi ton épiderme

Je saurai si je t’aime

Ou si jamais je te hais

Piégés dans nos propres rôles

Installées dans nos protocoles

Plantés dans le sillon qu’on creuse les deux pieds dans la colle

Devine ce que dissimule cette parodie lourde et molle

Pèse le poids de l’imposture, posée sur nos épaules

Nous v’là beaux, costumes d’apparat, en haut des miradors

Qui se préoccupe de savoir qui a raison ou tort?

Tous pris dans la carapace

De losse shots, de batten shots

De hits van de blues, het doet ons pijn

Pannen die we slepen

Wagons en kratten

Lasten die ons tegenhouden

Ondanks de dringende tijd

De littekens laten ons alleen met onze zwakheden

We dachten dat we onoverwinnelijk waren

En het lot doorboort ons

Hongerig om te mikken

De dunste huid

Iedereen verstopt zich

Shell laat geen lucht meer door

Sluit ons in plaats daarvan op

We zien al, daar onze sporen

Niets vervaagt ooit

Onder het masker van lafaards

Dus pakken we het harnas uit

En carnavalsfiguren

Creëer een beeld dat geruststelt

Om het kwaad af te weren

Rol met je schouders, doe stoer

Diep in kogelvrije vesten

Voorzover

De minachting slaat toe

IJzige blik, scheer de muren

Niemand ontdekt de fout

Zo begint het spel van balk en stro

Laat me je ware gezicht zien

Geen blush en geen make-up

Laat me je opperhuid zien

Ik zal weten of ik van je hou

Of als ik je ooit haat

Gevangen in onze eigen rollen

Geïnstalleerd in onze protocollen

Geplant in de groef die we met beide voeten in de lijm graven

Raad eens wat er achter deze zware en zachte parodie schuilgaat

Weegt het gewicht van bedrog, rustend op onze schouders

We zijn mooie, ceremoniële kostuums, bovenaan de wachttorens

Wat maakt het uit wie gelijk heeft of niet?

Allemaal gevangen in de schaal