Les conquerants - Lofofora

Tout commence par un point au loin sur l’océan

Déjà certains anciens l’avaient prédit pourtant

Sans qu’on y croie vraiment

Dans leurs bateaux géants, on les a vus de loin

Quand ils sont arrivés, on ne se doutait de rien

Dans leurs habits de fer, ils avaient fière allure pourtant leurs mots barbares

et leurs bonnes manières sonnaient un peu comme une injure

Soudain dans un vacarme, un éclair assourdissant

Ils ont sorti leurs lames de feu, face à notre courage, ils étaient tut

puissants

Nos guerriers humiliés ont du jeter les armes

Et ils nous ont pris nos femmes

Célébré la victoire dans l’alcool et le sang

Avec leur dieu unique et leur péché de chair

Ils ont détruit le temps, pour nous donner l’exemple, imposé leurs prières.

esprits de la forêt, du soleil et des pierres, gardez votre pardon car ils

savent ce qu’ils font.

dans leurs vies solitaires, prisonniers du béton nos

enfants oublieront ce qu'était la liberté, car ils sont civilisés.

ils ont coupé les arbres, pris nos terres pour en faire un décor suicidaire

avec leurs savoir faire, le bonheur clé en maison, les sens des affaires,

l’agroalimentaire et les grands magasins.

et la peine capitale,

l'économie globale, et puis leur démocratie qu’est tellement respectable.

de gré ou de force, tout cela est pour ton bien.

même si pour eux un homme

vaut toujours beaucoup moins que son poids en uranium.

aujourd’hui qu’il semble

doux le venin des serpents, tendre la morsure du loup, disparu depuis longtemps

de la terre des fous.

maintenant que les ordinateurs ont remplacé les abeilles,

la vie ne tient qu'à un réseau et même les oiseaux en sont tombés du ciel.

esprits de la forêt de la pluie du soleil, avec perte et fracas,

ne leur pardonnez pas car ils sont civilisés.

dans leurs vies solitaires,

prisonniers du béton, nos enfants ont oublié ce qu’est la liberté,

car ils sont civilisés

Het begint allemaal met een punt in de verte op de oceaan

Sommige ouden hadden het al voorspeld

Zonder het echt te geloven

In hun gigantische boten, we hebben ze van ver gezien

Toen ze aankwamen, vermoedden we niets

In hun ijzeren kleren zagen ze er trots uit, maar hun barbaarse woorden

en hun goede manieren klonken een beetje als een vloek

Plotseling in een rumoer, een oorverdovende flits

Ze trokken hun bladen van vuur, in het aangezicht van onze moed waren ze stil

krachtig

Onze nederige krijgers moesten hun wapens neerleggen

En ze namen onze vrouwen van ons af

Overwinning gevierd in alcohol en bloed

Met hun ene god en hun zondige vlees

Ze hebben de tijd vernietigd, om een ​​voorbeeld voor ons te zijn, hebben hun gebeden opgelegd.

geesten van het bos, van de zon en van de stenen, bewaar uw vergiffenis voor hen

weten wat ze doen.

in hun eenzame leven, gevangenen van de concrete onze

kinderen zullen vergeten wat vrijheid was, omdat ze beschaafd zijn.

ze hakten de bomen om, namen ons land in en maakten er een zelfmoordscène van

met hun knowhow, turnkey geluk, zakelijk inzicht,

levensmiddelen en warenhuizen.

en de doodstraf,

de wereldeconomie, en dan hun democratie die zo respectabel is.

willekeurig, het is allemaal voor je bestwil.

ook al is het voor hen een man

altijd veel minder waard dan zijn gewicht in uranium.

vandaag lijkt het

zoet het gif van slangen, zacht de beet van de wolf, allang voorbij

uit het land der dwazen.

nu computers de bijen hebben vervangen,

het leven hangt aan een web en zelfs vogels zijn uit de lucht gevallen.

geesten van het zonneregenwoud, met verlies en crash,

vergeef ze niet want ze zijn beschaafd.

in hun eenzame leven,

gevangenen van het beton, onze kinderen zijn vergeten wat vrijheid is,

omdat ze beschaafd zijn