Le desordre - Lofofora

Tous les jours vers midi j’ouvre un œil et puis l’autre

Je préfère la nuit, le matin m’ennuie

Ce n’est pas de ma faute, je me fais traiter de flemmard, de lève-tard

Non ce n’est pas une tarre !

La course aux dollars se fait sans moi

Je ne suis pas un soldat soumit, un outil de l'état

J’en oublie l’ordre établi, la ligne de conduite

Aux flics, aux pourris, aux syndics, je dis «suce ma bite !»

Mes désirs sont des ordres, mes désirs sont le désordre !

J’habite en ce moment le 18ème arrondissement

De la capitale de France, cher pays de mon enfance

Avec une espèce de tribu, fondus, chevelus, tondus

Et tous un peu tordus, nous vivons dans une maison

Qui sent bon le chichon pas le béton

En toute saison, nous laissons notre imagination s’exprimer

Entre allumés jusque tôt dans la matinée

Lors de bœufs endiablés où fusent les idées !

Nos désirs sont le désordre, nos désirs sont des ordres !

De ce que l’on veut, jour et nuit, contre la mort et l’ennui

Des enfants qui jouent sous la pluie, du vent et du bruit…

Ce matin vers 8 heures, me parlez pas de malheur

Dans un fracas de pierres, déclaration de guerre à coups de bulldozer

D’un promoteur prospère en affaires louches, le maire est dans sa poche

C’est moche, il amoche tout ce qu’il touche

Au nom de l’ordre des choses, haa !

ces blaireaux me lancent

Le simple mot d’ordre, me donnent envie de mordre

Pour voir leurs corps morts pendre au bout d’une corde

Elke dag rond het middaguur open ik het ene oog en dan het andere

Ik geef de voorkeur aan de nacht, de ochtend verveelt me

Het is niet mijn schuld, ik word lui genoemd, uitslaper

Nee, het is geen teer!

De race om dollars is zonder mij

Ik ben geen onderdanige soldaat, instrument van de staat

Ik vergeet de gevestigde orde, de gedragslijn

Tegen de politie, tegen de rotten, tegen de beheerders, zeg ik "zuig aan mijn lul!"

Mijn verlangens zijn bevelen, mijn verlangens zijn wanorde!

Ik woon momenteel in het 18e arrondissement

Uit de hoofdstad van Frankrijk, het lieve land van mijn jeugd

Met een soort van stam, gesmolten, harig, geschoren

En allemaal een beetje verwrongen, we wonen in een huis

Wie ruikt naar chichon, niet naar beton?

In elk seizoen laten we onze fantasie de vrije loop

Tussen verlicht tot vroeg in de ochtend

Tijdens uitzinnige jams waar ideeën samensmelten!

Onze verlangens zijn wanorde, onze verlangens zijn orders!

Van wat we willen, dag en nacht, tegen dood en verveling

Kinderen spelen in de regen, wind en lawaai...

Vanmorgen rond 8 uur, praat me niet over pech

In een crash van stenen, oorlogsverklaring met bulldozer slagen

Van een welvarende promotor in duistere zaken, de burgemeester zit in zijn zak

Het is lelijk, het is lelijk, alles wat het aanraakt

In de naam van de orde der dingen, haa!

deze dassen schoppen me

Alleen al het wachtwoord, laat me bijten

Om hun dode lichamen aan een touw te zien hangen