Забытый рай - Лиза Лукашина

Несёшься вспять

Опять — куда?

И почему молчишь?

Ах, да…

Забудем фобии свои

На территории зимы.

Бегу по пропасти туда,

Где смерти нет и нет огня.

И почему глаза во мгле,

В осколках неба на земле?

Припев: Я забываю, я улетаю,

Стой.

Играешь честно, так играй,

Моя игра — забытый рай.

Улетаю, я — оставляю,

Часы идут слёз снизу-вверх,

Прошу прости мой грех!

Прогулки в небо — далеко,

А мне с тобою нелегко.

Приняв немного счастья грамм,

Прошу забудь свой шрам.

Ветром пронзишь… Молчишь?

-

Молчи.

Я уходя, кричу: «Прости»

Остался ты — это не мало,

А я устала.

Terug haasten

Nogmaals - waar?

En waarom zwijg je?

Oh ja…

Laten we onze fobieën vergeten

Op het grondgebied van de winter.

Ik ren langs de afgrond daar,

Waar geen dood en geen vuur is.

En waarom zijn de ogen in de mist,

In fragmenten van de hemel op aarde?

Koor: Ik vergeet, ik vlieg weg,

Stop.

Je speelt eerlijk, dus speel

Mijn spel is een vergeten paradijs.

Ik vlieg weg, ik ga weg

Uren van tranen gaan van onder naar boven,

Vergeef alstublieft mijn zonde!

Wandelingen in de lucht - ver weg

En het is niet gemakkelijk voor mij met jou.

Het nemen van een beetje geluk gram,

Vergeet alsjeblieft je litteken.

Je zult doorboren met de wind ... Ben je stil?

-

Wees stil.

Ik ga weg, schreeuwend: "Het spijt me"

Je bleef - het is niet genoeg

En ik ben moe.