Две реки - Лиза Лукашина

Небо делит две реки,

Одна — хладный поток,

А другая из сна.

Ты от бури сбереги,

Ведь одна — колкий лёд,

А другая — весна.

Пр.: Разрывается покой,

Разливается река.

Воды мчатся за тобой…

Лёд и солнце берега.

Знаю, мне не даст упасть

Музыка святых очей,

Бога неземная власть

И огонь Его свечей.

Гордость сушит силу вод

И скрывает их жизнь,

В ледяной пустоте.

Просит рая — небосвод,

Реки чистой воды,

Что искрятся во мне.

De lucht verdeelt twee rivieren

De ene is een koude stroom

En de andere uit een droom.

Je redt van de storm

Men is tenslotte scherp ijs,

En de andere is lente.

enz.: Vrede breekt,

De rivier stroomt.

De wateren stromen achter je aan...

IJs en zon aan de kust.

Ik weet dat ik je niet laat vallen

Muziek van heilige ogen

Gods onaardse kracht

En het vuur van Zijn kaarsen.

Trots droogt de kracht van het water

En verbergt hun leven

In de ijzige leegte.

Vraagt ​​om het paradijs - het firmament,

rivieren van zuiver water,

die fonkelen in mij.