В тот день, когда окончилась война - Лигалайз

Сведение: Никита Каменский

Продакшн: BROPRO.

TV

Режиссер-оператор: Игорь Шмелев

Стилист: Оксана Маркина

Художник по гриму: Настя Эсадзе

Актеры: Никита Кукушкин, Валентин Вертелевский

Продюсеры: Саша Стерлев, Настя Зотова

В тот день, когда окончилась война

И все стволы палили в счет салюта,

В тот час на торжестве была

Особая для наших душ минута.

В конце пути, в далекой стороне,

Под гром пальбы прощались мы впервые

Со всеми, что погибли на войне,

Как с мертвыми прощаются живые.

Мы с ними шли дорогою войны

В едином братстве воинском до срока,

Суровой славой их озарены,

От их судьбы всегда неподалеку.

И только здесь, в особый этот миг,

Исполненный величья и печали,

Мы отделялись навсегда от них:

Нас эти залпы с ними разлучали.

Вот так, судьбой своею смущены,

Прощались мы на празднике с друзьями.

И с теми, что в последний день войны

Еще в строю стояли вместе с нами;

с теми, что ее великий путь

Пройти смогли едва наполовину;

И с теми, чьи могилы где-нибудь

Еще у Волги обтекали глиной;

И с теми, что под самою Москвой

В снегах глубоких заняли постели,

В ее предместьях на передовой

Зимою сорок первого;

и с теми,

Что, умирая, даже не могли

Рассчитывать на святость их покоя

Последнего, под холмиком земли,

Насыпанном нечуждою рукою.

Простились мы.

И смолкнул гул пальбы,

И время шло.

И с той поры над ними

Березы, вербы, клены и дубы

В который раз листву свою сменили.

Но вновь и вновь появится листва,

И наши дети вырастут и внуки,

А гром пальбы в любые торжества

Напомнит нам о той большой разлуке.

Я ваш, друзья, — и я у вас в долгу,

Как у живых, — я так же вам обязан.

И если я, по слабости, солгу,

Вступлю в тот след, который мне заказан,

Скажу слова, что нету веры в них,

То, не успев их выдать повсеместно,

Еще не зная отклика живых, —

Я ваш укор услышу бессловесный.

Суда живых — меньше павших суд.

И пусть в душе до дней моих скончанья

Живет, гремит торжественный салют

Победы и великого прощанья.

Mixen: Nikita Kamensky

Productie: BROPRO.

TV

Directeur fotografie: Igor Shmelev

Stylist: Oksana Markina

Visagist: Nastya Esadze

Acteurs: Nikita Kukushkin, Valentin Vertelevsky

Producenten: Sasha Sterlev, Nastya Zotova

De dag dat de oorlog eindigde

En alle vaten schoten ten koste van het saluut,

Op dat uur bij de viering was

Een bijzonder moment voor onze ziel.

Aan het einde van de weg, aan de andere kant,

Onder de donder van het vuren namen we voor het eerst afscheid

Met al degenen die in de oorlog zijn omgekomen,

Hoe de levenden afscheid nemen van de doden.

We hebben met hen de weg van de oorlog bewandeld

In een enkele militaire broederschap tot de deadline,

Ze worden verlicht door hun harde glorie,

Van hun lot is altijd dichtbij.

En alleen hier, op dit speciale moment,

Vervuld met majesteit en verdriet,

We zijn voor altijd van hen gescheiden:

Deze salvo's scheidden ons van hen.

Dus, beschaamd door hun lot,

Op de vakantie hebben we afscheid genomen met vrienden.

En met die op de laatste dag van de oorlog

Nog steeds in de gelederen stonden ze bij ons;

met degenen die haar geweldige manier

Ze waren amper halverwege;

En met degenen wiens graven ergens zijn

Zelfs aan de Wolga vloeiden ze rond met klei;

En met die onder Moskou zelf

In de diepe sneeuw bezetten ze bedden,

In haar buitenwijken in de frontlinie

In de winter van eenenveertig;

en met die

Dat ze, stervende, niet eens konden...

Reken op de heiligheid van hun rust

De laatste, onder de heuvel van aarde,

Gegoten door een vreemde hand.

We hebben vergeven.

En het gerommel van vuren viel stil,

En de tijd verstreek.

En sindsdien over hen

Berken, wilgen, esdoorns en eiken

Opnieuw veranderden ze hun gebladerte.

Maar steeds weer zal het gebladerte verschijnen,

En onze kinderen zullen opgroeien en kleinkinderen,

En de donder van het vuren op elk feest

Herinnert ons aan die grote scheiding.

Ik ben van jou, vrienden - en ik sta bij je in het krijt,

Net als bij de levenden ben ik jou ook iets verschuldigd.

En als ik uit zwakheid lieg,

Ik zal het pad betreden dat mij was opgedragen,

Ik zal de woorden zeggen dat er geen vertrouwen in is,

Dat, omdat ik geen tijd heb om ze overal uit te geven,

Nog steeds niet wetend de reactie van de levenden,

Ik zal je woordeloze verwijt horen.

De schepen van de levenden zijn minder dan de gevallenen.

En laat mijn ziel binnen tot de dagen van mijn dood

Levens, dondert plechtig vuurwerk

Overwinning en groots afscheid.