При долине куст калины - Лидия Русланова

При долине куст калины,

Калинушки да он стоял.

Как на этом на кусточке

Соловушка распевал.

Как на этом на кусточке

Соловьюшка распевал.

Ты не пой, не пой, соловьюшка,

Ты не пой весной.

Ты не пой, не пой, соловьюшка,

Ты не пой весной.

Не давай тоски-печалюшки

Сердцу моему.

Не давай тоски-печалюшки

Сердцу моему.

Уж и так оно, ретивое,

Да истомилося во мне.

Уж и так ретиво сердце

Да истомилося во мне:

Доставалась моя любушка

Другому, а не мне.

In de vallei, een viburnumstruik,

Kalinushki ja hij stond.

Zoals op deze op een stuk

De nachtegaal zong.

Zoals op deze op een stuk

De nachtegaal zong.

Zing niet, zing niet, nachtegaal,

In de lente zing je niet.

Zing niet, zing niet, nachtegaal,

In de lente zing je niet.

Geef geen melancholische droefheid

Naar mijn hart.

Geef geen melancholische droefheid

Naar mijn hart.

En zo is het, ijverig,

Ja, vermoeid in mij.

En zo ijverig hart

Ja, vermoeid in mij:

Ik heb mijn schat

Voor een ander, niet voor mij.