Train de vie - Les Cowboys Fringants

La légèreté quitte un matin

En sautant dans le premier train

Et part sans même nous envoyer la main

Lorsque l’on arrive sur le quai

Pour tenter de la rattraper

On sait trop bien que le glas a sonné

Comme il faut aller quelque part

On regarde l’heure des départs

Dans le chaos et le bruit de la gare

Et on se retrouve sans qu’on comprenne

A marcher avec plus de peine

Sous le poids de valises un peu plus pleines

Les années passent, file la vie

On prend l’essentiel pour acquis

La légèreté n’est plus que nostalgie

Et on s’attarde de moins en moins

Aux beautés le long du chemin

À force de courir après le train

Alors, avant que l’on s'épuise

Et que l’on perde nos balises

Il vaut mieux parfois poser ses valises

Et rester assis sur le quai

Pour regarder le train passer

En retrouvant un peu de légèreté

Lichtheid vertrekt op een ochtend

Springen op de eerste trein

En vertrekt zonder zelfs maar naar ons te zwaaien

Als we bij het dok aankomen

Om te proberen haar te vangen

We weten maar al te goed dat de doodsklok heeft geklonken

Alsof we ergens heen moeten

We kijken naar het tijdstip van vertrek

In de chaos en het lawaai van het station

En we ontmoeten elkaar zonder begrip

Met meer moeite lopen

Onder het gewicht van iets vollere koffers

De jaren gaan voorbij, draai het leven

We nemen de essentie als vanzelfsprekend aan

Lichtheid is nu alleen maar nostalgie

En we blijven steeds minder hangen

Naar schoonheden onderweg

Door achter de trein aan te rennen

Dus voordat we op zijn

En we verliezen onze bakens

Soms is het beter om je koffers neer te zetten

En op het dok zitten

Om de trein voorbij te zien gaan

Een beetje lichtzinnigheid vinden