Pub Royal - Les Cowboys Fringants

Elle voulait faire la paix

Avec son lourd passé

Elle s’est pris un billet

Pour un endroit éloigné

On y’avait dit qu’c'était beau

Les aurores boréales

Dans l’ciel de Chibougamau

Rien à voir avec Montréal

Elle s’est trouvé une vraie job

Comme serveuse au Pub Royal

Elle s’est acheté une belle robe

Se trouver cute ça fait pas d’mal

A tous les matin quand l’soleil

Se sortait la tête du lac

Elle remerciait un bout de ciel

Que sa vie soit encore intacte

Que dans le chaos, le fouillis

Elle s’soit trouver un coin de nord

Pour tranquillement refaire sa vie

Enfin se fondre dans le décor

C’tait plus qu’une jolie fille

Elle avait quelqu’chose de discret

De la douleur dans les pupilles

Et des manches longues au mois d’juillet

Elle avait bien aimé

Mettre l’aiguille dans ses veines

Engourdir son humanité

Noyer ses souvenirs qui reviennent

Mais même en changeant de nom

Et de couleur de cheveux

Demandant tous les soirs pardon

A quelqu’chose qui s’approche de Dieu

Il reste toujours au fond d’elle

Des tiroirs qui ferment pas bien

Qui tous les jours lui rappellent

Qu’on est bien seul sur le chemin

On y’avait dit qu’c'était beau

Les aurores boréales

Dans l’ciel de Chibougamau

Rien à voir avec Montréal

Ze wilde vrede sluiten

Met zijn zware verleden

Ze heeft een kaartje gekregen

Voor een verre plaats

We zeiden dat het mooi was

Noorderlicht

In de lucht van Chibougamau

Niets te maken met Montreal

Ze heeft een echte baan gevonden

Als serveerster bij de Pub Royal

Ze kocht een prachtige jurk voor zichzelf

Jezelf schattig vinden kan geen kwaad

Tot ziens elke ochtend als de zon

Steek haar hoofd uit het meer

Ze bedankte een stukje van de hemel

Moge zijn leven nog intact zijn

Dan in de chaos, de wirwar

Ze vindt ofwel een noordelijke hoek

Om stilletjes zijn leven weer op te bouwen

Eindelijk opgaan in

Ze was meer dan een mooi meisje

Ze had iets discreets

Pijn in de pupillen

En lange mouwen in juli

Ze had leuk gevonden

Steek de naald in zijn aderen

Verdoof zijn menselijkheid

Verdrink zijn herinneringen die terugkomen

Maar zelfs de naam veranderen

En haarkleur

Elke avond om vergeving vragen

Naar iets dat God nadert

Het blijft altijd in haar

Laden die niet goed sluiten

Wie herinnert hem er elke dag aan

Dat we alleen onderweg zijn

We zeiden dat het mooi was

Noorderlicht

In de lucht van Chibougamau

Niets te maken met Montreal