On tient l' coup - Les Cowboys Fringants

Ça fait déjà un bail

Que l’ami Cupidon

Est venu viser bullseye

Dans le cœur de bière

De ce pauvre con

Qui se noyait dans son verre

Je sombrais au bar

Comme un homme à la mer

Quand t’es apparue comme un phare

Depuis ce moment

T’es le pied à terre

À l’abri de mes tourments

Entre les écueils et les joies

On s’lâche pas pis on tient l’coup

Si l’amour zigzague un peu des fois

Y est jamais ben loin d’chez nous

Faire un boute à deux

C’est toujours hasardeux

C’est jamais une belle ligne drette

Les fleurs du tapis

Nous font des jambettes

Pour nous compliquer la vie

Sans compter les tuiles

Les trous pis les flaques d’huile

Qui nous attendent au détour

Mais avant qu’l’amour

N’meure et nous effiloche

On s’attache avec d’la broche

Entre les écueils et les joies

On s’lâche pas pis on tient l’coup

Si l’amour zigzague un peu des fois

Y est jamais ben loin d’chez nous

Toi ma vieille blonde, oh oui ma jolie !

Tu es ma veilleuse de vie

Le havre de paix, le 'tit point sur la map

Sur lequel je garde le cap !

C’est rien qu’une histoire

Comme il y en a d’autres

Mais ça reste quand même la nôtre

Quand arrive le soir

On tire les couvertes

Au lieu de lancer la serviette

Couchés en cuiller

Collé su' ton derrière

T’es mon petit bord de mer

À la fois la lumière

Et le gouvernail

Qui me ramènent au bercail

Entre les écueils et les joies

On s’lâche pas pis on tient l’coup

Si l’amour zigzague un peu des fois

Y est jamais ben loin d’chez nous

Het is een tijd geleden

Die vriend Cupido

Kwam in de roos mikken

In het hart van bier

Van deze arme klootzak

Wie verdronk in zijn glas

Ik was aan het zinken aan de bar

Als een man overboord

Toen je verscheen als een baken

Vanaf dat moment

Je bent down to earth

Veilig voor mijn kwellingen

Tussen valkuilen en vreugden

We laten niet los en houden vol

Als liefde soms een beetje zigzagt

Het is nooit ver van huis

Heb een tweetal

Het is altijd riskant

Het is nooit een mooie rechte lijn

tapijt bloemen

Maak ons ​​benen

Om ons leven te compliceren

Om nog maar te zwijgen over de tegels

De gaten en de plassen olie

Wie wachten er op ons in de bocht

Maar voor de liefde

Sterf niet en verscheur ons

We hechten ons vast met broches

Tussen valkuilen en vreugden

We laten niet los en houden vol

Als liefde soms een beetje zigzagt

Het is nooit ver van huis

Jij mijn oude blondine, oh ja mijn mooie!

Jij bent mijn levenswachter

De oase van rust, het 'mezenpunt op de kaart'

Waar ik mijn hoofd bij houd!

Het is maar een verhaal

Zoals er anderen zijn

Maar het is nog steeds van ons

Als de avond valt

Wij trekken de dekens

In plaats van de handdoek te gooien

Liggend in een lepel

Vast op je achterste

Jij bent mijn kleine kust

Beide licht

En het roer

die me naar huis brengen

Tussen valkuilen en vreugden

We laten niet los en houden vol

Als liefde soms een beetje zigzagt

Het is nooit ver van huis