Wolfsburg - Lemur

Ich erinner mich daran als alles leicht war

Tod nicht erreichbar

Kleinstadt, die Drecksclubs und Scheißbars

Ein Jahr 'ne Ewigkeit

Schlägereien zu jeder Zeit

Das eine Mädel megaheiß

Hefeweizen und Schädelwein

Die Bong aus alten Plastik gebastelt

Ballert fantastisch

Kleines Zimmer wird zur Galaxis durch abgefucktes Haschisch

Streiten um die letzte Mische

Fast nur Kippe, schmeckt wie Pisse

Doch das dicke Beattape zerfetzt Genicke

Keine Götter, keiner machte unsren Rang streitig

Uns ist alles auf einmal, nur niemals langweilig

Führerschein los, mit dem Auto vom Vater

Augen wie Lava

Nix wie raus auf die Fahrbahn

Lautes Gelaber

Die Musik wird nie schöner klingen als in dem Moment

Denn wir sind mittendrin in diesem Ding, das man Leben nennt

Es ist neu für uns, wir lernen grade Tanzen

Und sind geschockt als die ersten Leute sterben, die wir kannten

Und ich tauch in Erinnerung

Sie wird mich begleiten als ein Rauschen im Hintergrund

Im Nachhinein nicht viel mehr als ein Wimpernschlag

Und diese Schornsteine stehen noch immer da

Und ich tauch in Erinnerung

Sie wird mich begleiten als ein Rauschen im Hintergrund

Im Nachhinein nicht viel mehr als ein Wimpernschlag

Und diese scheiß Schornsteine stehen noch immer da

Mein bester Freund nimmt mir die erste Liebe

Meine Perspektiven: Was hat dieser Wichser mehr zu bieten?

Noch nie so 'nen Hass gefühlt

Das lass ich den Bastard spüren

Ich hol mir ne Knarre und ab dafür

Der wird im Sack verschnürt

Doch nicht gemacht, wieder vertragen

Ein bisschen geschlagen

Karten neu gemischt

Was bleibt sind nur ein paar Stiche im Magen

Täglicher Wahnsinn in den Lichtern der Straßen

Wir warfen Steine auf die nagelneuen glitzernden Wagen

Wenn wir zusammen saßen war das ein sicherer Hafen

Nix wird verraten, Züge bemalen mit Chris oder Marlen

Das was wir taten war unser Zeichen, dass wir existieren

Wir ließen uns nicht wegradieren

Zu Eis geworden und dreckverschmiert

Wir waren wie Könige, der Thron war die Nacht

Waren chronisch Pleite, haben mit Ladendiebstahl Kohle gemacht

Hosen und Schnaps

In dieser Stadt gab es nur die scheiß Fabrik

Da wollten alle rein, doch wir wollten nicht sein wie die

(ICE 857 nach Berlin Ostbahnhof über Berlin

Abfahrt 13:05)

Ik herinner me dat alles gemakkelijk was

dood niet beschikbaar

Kleine stad, de smerige clubs en shit-bars

Een jaar is een eeuwigheid

vechtpartijen op elk moment

Dat ene meisje super heet

Hefeweizen en schedelwijn

De bong gemaakt van oud plastic

Schiet fantastisch

Kleine kamer wordt een sterrenstelsel door verknipte hasj

Ruzie over de laatste mix

Bijna alleen flikker, smaakt naar pis

Maar de dikke beattape versnippert nekken

Geen goden, niemand daagde onze rang uit

We zijn allemaal tegelijk, maar vervelen ons nooit

Mijn rijbewijs gehaald, met de auto van mijn vader

ogen als lava

Laten we de weg op gaan

Luid gepraat

De muziek zal nooit mooier klinken dan op dat moment

Omdat we midden in dit ding dat leven heet

Het is nieuw voor ons, we leren gewoon dansen

En zijn geschokt als de eerste mensen die we kenden sterven

En ik duik in het geheugen

Het zal me vergezellen als een geluid op de achtergrond

Achteraf gezien niet veel meer dan een oogwenk

En die schoorstenen zijn er nog steeds

En ik duik in het geheugen

Het zal me vergezellen als een geluid op de achtergrond

Achteraf gezien niet veel meer dan een oogwenk

En die verdomde schoorstenen zijn er nog steeds

Mijn beste vriend neemt mijn eerste liefde

Mijn perspectieven: wat heeft deze klootzak nog meer te bieden?

Ik heb nog nooit zo'n haat gevoeld

Ik zal de klootzak het laten voelen

Ik pak een pistool en daar ga ik

Het zit vastgebonden in de zak

Maar niet gedaan, weer getolereerd

Een beetje geslagen

kaarten opnieuw geschud

Wat overblijft zijn slechts een paar hechtingen in de maag

Dagelijkse waanzin in de lichten van de straten

We gooiden stenen naar de spiksplinternieuwe glinsterende praalwagens

Als we bij elkaar zaten was het een veilige haven

Er wordt niets onthuld, schilder treinen met Chris of Marlen

Wat we deden was ons teken dat we bestaan

We lieten ons niet uitwissen

Veranderd in ijs en besmeurd met vuil

We waren als koningen, de troon was de nacht

Waren chronisch blut, verdienden geld met winkeldiefstal

broek en sterke drank

In deze stad was alleen de verdomde fabriek

Iedereen wilde daar naar binnen, maar wij wilden niet zijn zoals zij

(ICE 857 naar Berlijn Ostbahnhof via Berlijn

vertrek 13:05)