Знаю, где иду - Легенды Про

Знаю, где иду, знаю, где иду.

Знаю, где иду, знаю, где иду.

Знаю, где иду, знаю, где иду.

Пока мои ноги несут, до дома по любому дойду.

Ебанутыми маршрутами я добираюсь до дома.

И я дойду по любому и пусть не будут знакомы,

Те места по которым блуждаю ночами,

Ногами перебирая, под бит плечами качая.

Меня встречают не знакомые лица из окон.

Меня палят глаза милиции, но мне как-то похуй.

Дворняги псы, за моей спиной идут со мной.

Такой толпой, по незнакомым улицам иду домой.

Ни черта не вижу, нет.

Ни черта не слышу, но.

Как-то сами собой, ноги несут по дороге домой.

Сегодня был трудный день, была трудная ночь.

Мы с Быбой замерзли очень и коньячок нам не может помочь.

Шорохи в кустах, нагоняют страху.

Наушники в уши, ну их нахуй!

-Ну их нахуй!

Хорошевский рэп, бит и бас, простой.

Но даже через них я слышу голос Пса.

-Стой!

-Эй пацаны!

-Че?

-Тормози вон там!

-Кто?

-Типы, от них мата в фонтан.

-Че?

-Чую они гадят в наш пруд, чую они нас там срут!

И вот несемся, пообщаться,

То есть доебаться, то есть помахаться.

Но не удастся.

Начинаем улыбаться.

-Эй стопари, это ж свои братцы!

Знаю, где иду, знаю, где иду.

Знаю, где иду, знаю, где иду.

Знаю, где иду, знаю, где иду.

Пока мои ноги несут, до дома по любому дойду.

Знаю, где иду, знаю, где дуют дурь,

С пацанами жгу на квартале листву.

Как обычно в пятницу или субботу.

Ведь каждый день пятница, для тех кто не работает.

Рэп, коньяк, дым.

Рэп, коньяк, дым.

Наш район меняется, но мы не меняемся с ним.

За школой бревна, как барные стойки.

Навсегда запомнят Хорошевские попойки.

Вот они те, кто не тонет в воде,

Кто не горит в огне, кто с пивом в животе.

В стаканах мокрый снег, нам пух и метель,

Уберите детей, четыре звезды на плите.

У нас своя баня, со своим веником.

Ни че не парит, у нас гербарий из растений.

Не сочтите парни, меня неврастеником,

Но че то палят вон те, подозрительные тени.

Не понятные типы уверенной походкой к нам,

Валят на всех оборотах и они походу в хлам.

А нам то не привыкать объяснять кому то там,

То что он сейчас не прав под градусом, по вечерам.

И вот он план, готов уже, на этот вечер.

Толпа несется к нам, придется их покалечить.

Но в этот раз без увечий, цела осталась печень.

Приятно встретить знакомых — Давай бухнем за встречу!

Знаю, где иду, знаю, где иду.

Знаю, где иду, знаю, где иду.

Знаю, где иду, знаю, где иду.

Пока мои ноги несут, до дома по любому дойду.

Ik weet waar ik heen ga, ik weet waar ik heen ga.

Ik weet waar ik heen ga, ik weet waar ik heen ga.

Ik weet waar ik heen ga, ik weet waar ik heen ga.

Zolang mijn benen me dragen, zal ik hoe dan ook het huis bereiken.

Ik gebruik verdomde routes om thuis te komen.

En ik ga alle kanten op en laat ze niet bekend zijn,

Die plaatsen waar ik 's nachts ronddwaal,

Vingeren met zijn voeten, zijn schouders schuddend onder de beat.

Ik word begroet door onbekende gezichten uit de ramen.

De ogen van de politie branden me, maar op de een of andere manier kan het me geen fuck schelen.

Bastaardhonden, ze volgen me achter mijn rug om.

Zo'n menigte, langs onbekende straten, ik ga naar huis.

Ik zie niets, nee.

Ik hoor niets, maar.

Op de een of andere manier dragen de benen vanzelf op weg naar huis.

Vandaag was een zware dag, het was een zware nacht.

Byba en ik hebben het erg koud en cognac kan ons niet helpen.

Geritsel in de struiken, angst inhalen.

Koptelefoon in je oren, nou, fuck ze!

- Nou, neuk ze!

Khoroshevsky rap, beat en bas, eenvoudig.

Maar zelfs door hen hoor ik de stem van de Hond.

- Stop!

-Hey jongens!

-Wat?

- Stop daar!

-Wie?

-Typen, van mat tot fontein.

-Wat?

- Ik kan ruiken dat ze in onze vijver poepen, ik kan ruiken dat ze ons daar poepen!

En hier haasten we ons om te kletsen,

Dat wil zeggen, neuken, dat wil zeggen, zwaaien.

Maar het zal niet werken.

We beginnen te glimlachen.

-Hé stopari, dit zijn je broers!

Ik weet waar ik heen ga, ik weet waar ik heen ga.

Ik weet waar ik heen ga, ik weet waar ik heen ga.

Ik weet waar ik heen ga, ik weet waar ik heen ga.

Zolang mijn benen me dragen, zal ik hoe dan ook het huis bereiken.

Ik weet waar ik heen ga, ik weet waar de drugs waait,

Ik verbrand bladeren met de jongens in de wijk.

Zoals gewoonlijk op vrijdag of zaterdag.

Het is tenslotte elke dag vrijdag, voor wie niet werkt.

Rap, cognac, rook.

Rap, cognac, rook.

Ons gebied verandert, maar wij veranderen niet mee.

Achter de school zijn boomstammen als balies.

Khoroshevsky-drinkpartijen zullen voor altijd worden herinnerd.

Hier zijn zij degenen die niet in het water zinken,

Wie brandt niet in het vuur, wie heeft bier in zijn maag.

Er is ijzel in glazen, we hebben pluisjes en een sneeuwstorm,

Haal de kinderen weg, vier sterren op het fornuis.

We hebben ons eigen badhuis, met onze eigen bezem.

Niets stijgt, we hebben een herbarium van planten.

Denk niet jongens, ik ben een neuroticus,

Maar die verdachte schaduwen schieten.

Onbegrijpelijke types met een zelfverzekerde gang naar ons toe,

Ze rollen op alle snelheden en gaan verloren.

En we wennen er niet aan om aan iemand daar uit te leggen,

Het feit dat hij nu 's avonds onder een graad ongelijk heeft.

En hier is het plan, al klaar, voor vanavond.

De menigte stormt op ons af, we zullen ze moeten verlammen.

Maar deze keer bleef de lever intact, zonder letsel.

Het is leuk om vrienden te ontmoeten - Laten we drinken voor een vergadering!

Ik weet waar ik heen ga, ik weet waar ik heen ga.

Ik weet waar ik heen ga, ik weet waar ik heen ga.

Ik weet waar ik heen ga, ik weet waar ik heen ga.

Zolang mijn benen me dragen, zal ik hoe dan ook het huis bereiken.