Снова - Легенды Про

Все меньше детских рисунков на асфальте

У домов, где все больше красных пятен

Всех волнуют виды сзади, и миллиард вариантов

Как продать их большим дядям

Плавится, плавится пластик

Счастье не в деньгах, в деньгах — несчастье

Тут у нас все наоборот — смысл простой:

Плохой тот, кто хороший,

Кто хороший, тот плохой.

Дни превращаются в огрызки,

Кто ты по жизни?

Медленно волочу за собой чужие мысли

Можно подойти к ответу совсем близко

И потеряться слишком быстро…

Сколько у тебя есть, сколько ты готов потратить?

И насколько тебя хватит?

Что-то внутри меня просит: Не трожь!

Но снова: перо, вино, нож…

Снова: пыльные сады,

Снова: забитые дома,

Снова: бетонные мосты,

Снова: цветные провода,

Снова: проплаченные рты,

Снова: усталые глаза,

И где-то, на карте Москвы:

Это ты… Это я…

Йоу.

Здесь хватит места всем

В этом сумасшедшем доме

Тут все по-старому,

Лишь с каждым годом красят стены.

Больными называют тех — кто полностью здоровы

И большинство не лезет вверх,

А лишь, съезжают с темы.

Обида копится внутри, будто бы конденсат.

Что бы, когда появятся слова,

Плюнуть в его адрес, а Мы — как бетонный десант

Всеми забытый отряд.

Приняли присягу улицы, на нас шапки горят

Бесы на свете в центре,

Мы на окраинах с кем-то

У нас: в залах телеги,

У них: законы, проценты

Незнакомые акценты, все чаще режут ухо,

А мы мечтаем, чтобы наша свеча не потухла

Держимся близким по духу,

От разговоров тухлых.

Бежим туда, где тишина и бережем минуты.

Все остальное в топку, снова превращаю в пепел

С новыми силами, снова пробиваю сеть.

Снова: пыльные сады,

Снова: забитые дома,

Снова: бетонные мосты,

Снова: цветные провода,

Снова: проплаченные рты,

Снова: усталые глаза,

И где-то, на карте Москвы:

Это ты… Это я…

Снова, снова.

Этот до боли мне знакомый двор

Вот он, поистине в законе вор.

А сколько их?

На территории страны

Воруют дни, воруют сны.

И здесь вокруг так мало поводов для улыбок

Хоть и смех струится вверх, дымом со дна бутылок

Атака с тыла, война с изнанки

Говорят танки, переплавили в пивные банки.

Научились красть не краснея,

Жнём, что посеяли, прости Россия

Новое время, рвутся к власти лакеи

В большой игре козырь масти Пикей и Где я?

Ношу… В голове шум,

Больше чем себе порой,

Верю карандашу

Что-то внутри меня говорит:

Остынь!

Брось!

Но вдох-выдох, вдох

И понеслось… Снова!

Снова: пыльные сады,

Снова: забитые дома,

Снова: бетонные мосты,

Снова: цветные провода,

Снова: проплаченные рты,

Снова: усталые глаза,

И где-то, на карте Москвы:

Это ты… Это я…

Steeds minder kindertekeningen op het asfalt

Bij huizen waar steeds meer rode vlekken komen

Iedereen geeft om achteraanzichten en een miljard opties

Hoe ze te verkopen aan grote ooms?

Smeltend, smeltend plastic

Geluk zit niet in geld, geld is ongeluk

Hier hebben we het tegenovergestelde - de betekenis is eenvoudig:

De slechte is de goede

Wie is goed, wie is slecht.

Dagen veranderen in stukjes

Wie ben jij in het leven?

Langzaam de gedachten van anderen achter me slepen

Je kunt heel dicht bij het antwoord komen

En te snel verdwalen...

Hoeveel heb je, hoeveel ben je bereid te besteden?

En hoeveel is genoeg voor jou?

Iets in mij vraagt: Niet aanraken!

Maar nogmaals: pen, wijn, mes...

Nogmaals: stoffige tuinen,

Nogmaals: overvolle huizen,

Nogmaals: betonnen bruggen,

Nogmaals: gekleurde draden,

Nogmaals: betaalde monden,

Nogmaals: vermoeide ogen,

En ergens, op de kaart van Moskou:

Jij bent het... ik ben het...

jij.

Er is genoeg ruimte voor iedereen

In dit gekke huis

Alles is hier oud

Alleen elk jaar schilderen ze de muren.

Degenen die helemaal gezond zijn, worden ziek genoemd

En de meesten klimmen niet omhoog

Maar ze gaan gewoon off-topic.

Wrok hoopt zich op binnenin, als condensaat.

Zodat wanneer de woorden verschijnen,

Spuug in zijn adres, en we zijn als een betonnen landing

Team vergeten.

De straten hebben de eed afgelegd, hoeden branden op ons

Demonen in de wereld in het midden,

We zijn aan de rand met iemand

We hebben: in de gangen van de kar,

Ze hebben: wetten, rente

Onbekende accenten, snijden steeds vaker in het oor,

En we dromen dat onze kaars niet uitgaat

Blijf in gedachten

Van rotte gesprekken.

We rennen naar de plek waar het stil is en sparen minuten.

Al het andere zit in de oven, ik verander het weer in as

Met hernieuwde kracht doorbreek ik het netwerk weer.

Nogmaals: stoffige tuinen,

Nogmaals: overvolle huizen,

Nogmaals: betonnen bruggen,

Nogmaals: gekleurde draden,

Nogmaals: betaalde monden,

Nogmaals: vermoeide ogen,

En ergens, op de kaart van Moskou:

Jij bent het... ik ben het...

Nogmaals, nogmaals.

Deze pijnlijk bekende binnenplaats

Hier is hij, echt een dief in de wet.

En hoeveel zijn er?

Op het grondgebied van het land

Ze stelen dagen, ze stelen dromen.

En er zijn zo weinig redenen om hier te lachen

Hoewel het lachen naar boven stroomt, komt er rook uit de bodem van de flessen

Aanval van achteren, oorlog van binnenuit

Ze zeggen dat de tanks zijn omgesmolten tot bierblikjes.

Geleerd om te stelen zonder blozen,

We oogsten wat we zaaien, sorry Rusland

Nieuwe tijd, lakeien haasten zich naar de macht

In het grote spel is de troefkleur Pikey en Waar ben ik?

Ik draag ... Lawaai in mijn hoofd,

Soms meer dan ikzelf

Ik geloof in een potlood

Iets in mij zegt:

Kalmeer!

Laat vallen!

Maar adem in, adem uit, adem in

En daar gaan we... Alweer!

Nogmaals: stoffige tuinen,

Nogmaals: overvolle huizen,

Nogmaals: betonnen bruggen,

Nogmaals: gekleurde draden,

Nogmaals: betaalde monden,

Nogmaals: vermoeide ogen,

En ergens, op de kaart van Moskou:

Jij bent het... ik ben het...