Повод смириться - Легенды Про

Дай лапу, голос, рядом, молчать, пожалуйста, подари чувства сейчас,

либо спрячь их.

Беру вино и нож, ты опять умудряешься превращать чертей в святош.

Нет, это все не понять, проблема в том, что я готов отдать больше,

чем ты хочешь принять.

Хотя я тоже виноват, если посмотреть назад, помню каждый их взгляд,

Что умолял, жалость перерождалась в злость, так вышло, что мне пришлось:

Выкрасть, вырвать, выгрызть, (потом шептать), выкинь, выбрось меня.

Тебя не удержать моя жар-птица, да, псы не летают, стоит смириться.

Снова вывел сам у себя, хавай теперь эту грязь, смысл было лезть туда,

куда просил: руками не лазь?

Ты не кудесник счастья, стараешься напрасно, сердце можно затереть до дыр,

эта любовь как ластик.

Для неё так просто вырвать пару томов из души, но для тебя, наверное,

будет проще это к делу подшить.

Ошибок много, но вроде на них надо учиться, псы попадают в рай, что выше,

чем летают птицы.

Посуда бьется на счастье, сопровождаясь визгом и в поисках его сколько исчезает

сервизов.

Финал так близок, и не хочется видеть и пробовать, как предыдущей для тебя

станет та, что была новой.

Попробуй снова, как раздавить себя ногами, ты хочешь быть один, но сдохнуть под

её каблуками.

Или камень на шею, узнай где неба граница, но камень что внутри не даст,

с этим надо смириться.

Знаешь, возможно я говорю в первый раз, но я действительно не могу жить без её

глаз.

Я будто трудоголик, босс без дела, без её огненных волос и тела.

Ммм, я не знаю, почему я боюсь, как чуму, во всем признаться себе самому,

по-моему

Даже когда на студии делю от рапа хлам, мне не хватает её волшебного запаха,

Мне не хватает её смеха, она рядом, даже когда я куда-то уехал.

Мне не хватает её тепла, больше чем солнца, весь мир цветет, когда она смеется.

Мне повезло, я вновь могу летать, как в детстве, все из-за той, чье имя выбито

на моем сердце.

Тоже хочешь летать, заставить сердце чаще биться?

Всё просто, тебе надо

влюбиться.

А я чувствую кожей её сердцебиение на расстоянии, но мысли останутся в тайне.

Доводя до дрожи каждое мгновение, знаю, мы уснем под одним одеялом.

А я чувствую кожей её сердцебиение на расстоянии, но мысли останутся в тайне.

Доводя до дрожи каждое мгновение, знаю, мы уснем под одним одеялом.

Geef me een poot, een stem, naast me, wees stil, geef me nu gevoelens,

of verberg ze.

Ik neem wijn en een mes, jij weet weer duivels in heiligen te veranderen.

Nee, ik kan het niet allemaal begrijpen, het probleem is dat ik klaar ben om meer te geven,

wat je wilt accepteren.

Hoewel ik ook schuldig ben, als je terugkijkt, herinner ik me elke blik die ze hadden,

Dat ik smeekte, medelijden ontaardde in woede, het gebeurde zo dat ik moest:

Stelen, scheuren, knagen (en dan fluisteren), gooi me eruit, gooi me eruit.

Mijn vuurvogel kan je niet vasthouden, ja, honden vliegen niet, het is het verzoenen waard.

Ik heb het er zelf weer uitgehaald, pak nu dit vuil, het ging erom daar te klimmen,

waar heb je gevraagd: niet klimmen met je handen?

Je bent geen tovenaar van geluk, je probeert tevergeefs, je hart kan tot gaten worden gewreven,

deze liefde is als een gum.

Het is zo gemakkelijk voor haar om een ​​paar boeken uit haar ziel te rukken, maar voor jou waarschijnlijk,

het zal gemakkelijker zijn om het to the point te zoomen.

Er zijn veel fouten, maar het lijkt erop dat je ervan moet leren, honden gaan naar de hemel, die hoger is,

dan vliegen vogels.

Gerechten kloppen voor geluk, vergezeld van een gil, en op zoek ernaar, hoeveel verdwijnen?

Diensten.

De finale is zo dichtbij, en ik wil niet zien en proberen zoals de vorige voor jou

zal degene zijn die nieuw was.

Probeer opnieuw hoe je jezelf kunt verpletteren met je voeten, je wilt alleen zijn, maar sterft onder

haar hielen.

Of een steen in de nek, zoek uit waar de lucht de grens is, maar de steen geeft niet wat erin zit,

hier moet je mee dealen.

Weet je, misschien praat ik voor de eerste keer, maar ik kan echt niet zonder haar.

oog.

Ik ben als een workaholic, een baas die niets te doen heeft, zonder haar vurige haar en lichaam.

Mmm, ik weet niet waarom ik bang ben, als de pest, om alles aan mezelf toe te geven,

naar mijn geest

Zelfs als ik in de studio afval van pekel verdeel, mis ik de magische geur,

Ik mis haar lach, ze is er ook als ik ergens wegga.

Ik mis haar warmte meer dan de zon, de hele wereld bloeit als ze lacht.

Ik heb geluk, ik kan weer vliegen, zoals in de kindertijd, allemaal vanwege degene wiens naam is gegraveerd

op mijn hart.

Wil jij ook vliegen, je hart sneller laten kloppen?

Het is eenvoudig, je hebt nodig

verliefd worden.

En ik voel haar hartslag met mijn huid op afstand, maar mijn gedachten blijven geheim.

Ik huiver elk moment en ik weet dat we onder dezelfde deken in slaap zullen vallen.

En ik voel haar hartslag met mijn huid op afstand, maar mijn gedachten blijven geheim.

Ik huiver elk moment en ik weet dat we onder dezelfde deken in slaap zullen vallen.