Побег - Легенды Про

Мы слишком долго жили в Желтом Доме, если у тебя есть дети, их лучше не

знакомить

С этим, помни о встрече с комой, но далеко не о ней пойдет речь сегодня.

Мы тут узнали, что есть Две Стороны Медали.

— Че за дела?

— Пацаны, не место скандалить, не время обсуждать детали,

Если хотим чуда, валим отсюда без палева, ну, че встали?

Быба вырубает свет.

Вылезем, перелезем через забор, вот и весь секрет.

— Может, через крышу?

— Нет.

— Через черный выход?

— Нет.

— Через главный вход?

— Да, нет, через дыру в окне.

Минимум возни, осторожно, там могут быть гвозди!

Тут вопрос возник: как мы слезем?

Это совсем не просто!

Остынь, нам надо достать лишь простынь.

Припев:

Мы бежим из Желтого Дома, жизнь за забором нам не знакома.

Это начало второго альбома, но мы вернемся по-любому.

Мы бежим из Желтого Дома, жизнь за забором нам не знакома.

Это начало второго альбома, но мы вернемся по-любому.

Нарезав простыней, все на матрасах лежат, десант собрался прыгать с первого

этажа.

На кураже без мандража нам надо бежать, валим отсюда, пока не стали нас тут

окружать.

У Амира маскировка, рожа, как сплошной пластырь, с ним дед в об**саных штанах.

— Амыч, нах** он сдался?!

Амыч с ним прощается в слезах:

— Прости не в этот раз.

— Ладно, ребята, погнали!

Дед, не забывай про нас.

Истощенный Ахимас диетой в три недели валит решетки на окнах, как бобры валят

деревья.

Олежа тоже в деле, ковыряется в носу, мечтает о кусочке колбасы, но это не суть.

И вот он подоконник, высота где-то полметра, дед в об**саных штанах пожелал: «Попутного ветра!»

Спускаемся, как скалолазы с такой высоты, через забор:

— Привет, ребята!

Что не ждали?

Вот и мы!

Припев:

Мы бежим из Желтого Дома, жизнь за забором нам не знакома.

Это начало второго альбома, но мы вернемся по-любому.

Мы бежим из Желтого Дома, жизнь за забором нам не знакома.

Это начало второго альбома, но мы вернемся по-любому.

А за забором рёв хором моторов и город, как большой короб от воронов гоним,

мыши по норам

Громкими разговорами кормят нас, спорить нельзя, по-любому не зря бутерброды я

взял.

Мы на Иксе, ночь, спят толпы и элиты, колыбельную районам поют монолиты,

В телеке гиганты слова стирают мои года, наверное, есть выгода.

F*ck Dat!

Go Down!

За закрытой дверью на бесконечной пати дети эти геры и Гарри учит играть их,

В воздухе вопрос: Улицы пустеют почему?

Из космоса ответ: По веленью щучьему.

Жар-птицы ищут Somebody’s Love.

Прости, стоит смириться.

Лавэ не слова.

Swag — это стиль.

А как хорошо было дома, парни, стойте!

Разворачивай лодку, не такой он и желтый!

Припев:

Мы бежим из Желтого Дома, жизнь за забором нам не знакома.

Это начало второго альбома, но мы вернемся по-любому.

Мы бежим из Желтого Дома, жизнь за забором нам не знакома.

Это начало второго альбома, но мы вернемся по-любому.

We hebben te lang in het Gele Huis gewoond, als je kinderen hebt kun je dat beter niet doen

ontmoeten

Denk hierbij aan de ontmoeting met de coma, maar die wordt vandaag niet besproken.

We hebben hier geleerd dat er twee kanten van de medaille zijn.

- Wat is er?

- Jongens, dit is niet de plaats om ophef te maken, dit is niet het moment om details te bespreken,

Als we een wonder willen, laten we hier weggaan zonder bleek te worden. Waarom ben je op?

Byba doet het licht uit.

Laten we naar buiten gaan, over het hek klimmen, dat is het hele geheim.

— Misschien door het dak?

- Niet.

— Door de achterdeur?

- Niet.

— Via de hoofdingang?

— Ja, nee, door een gat in het raam.

Minimale poespas, pas op, er kunnen spijkers in zitten!

Toen kwam de vraag: hoe komen we er vanaf?

Het is helemaal niet makkelijk!

Koel af, we hebben alleen een laken nodig.

Refrein:

We rennen weg van het Gele Huis, het leven buiten het hek is ons niet bekend.

Dit is het begin van het tweede album, maar we komen toch terug.

We rennen weg van het Gele Huis, het leven buiten het hek is ons niet bekend.

Dit is het begin van het tweede album, maar we komen toch terug.

Na het laken te hebben doorgesneden, ligt iedereen op matrassen, het landingsfeest stond op het punt om vanaf de eerste te springen

vloeren.

Op moed zonder kriebels, we moeten rennen, laten we hier weggaan tot we hier zijn

omringen.

Amir heeft een vermomming, zijn gezicht is als een stevige pleister, met zijn grootvader in een ** sleebroek.

- Amych, waarom gaf hij het op?!

Amych neemt in tranen afscheid van hem:

— Sorry, deze keer niet.

- Oké, jongens, laten we gaan!

Opa, vergeet ons niet.

Uitgeput door een dieet van drie weken, gooit Achimas de tralies van de ramen neer, zoals bevers

bomen.

Olezha is ook in zaken, neuspeuterend, dromend van een stuk worst, maar daar gaat het niet om.

En hier is het een vensterbank, ongeveer een halve meter hoog, de grootvader in ** sleebroek wenste: "Fair wind!"

We dalen af, als bergbeklimmers van zo'n hoogte, door het hek:

- Hallo jongens!

Wat had je niet verwacht?

Hier zijn we!

Refrein:

We rennen weg van het Gele Huis, het leven buiten het hek is ons niet bekend.

Dit is het begin van het tweede album, maar we komen toch terug.

We rennen weg van het Gele Huis, het leven buiten het hek is ons niet bekend.

Dit is het begin van het tweede album, maar we komen toch terug.

En achter het hek, het gebrul van motoren in koor en de stad, als een grote doos van kraaien, rijden we,

muizen in gaten

Ze voeden ons met luide gesprekken, daar valt niet over te twisten in ieder geval, het is niet voor niets dat ik sandwich

genomen.

We zijn op X, nacht, menigten en elites slapen, monolieten zingen een slaapliedje voor de districten,

Op tv, de reuzen van het woord wissen mijn jaren, er is waarschijnlijk een voordeel.

Fuck dat!

Dalen!

Achter een gesloten deur in een eindeloos feest zijn deze kinderen helden en Harry leert ze spelen,

De vraag hangt in de lucht: waarom zijn de straten leeg?

Antwoord vanuit de ruimte: In opdracht van de snoek.

De Vuurvogels zijn op zoek naar Iemands Liefde.

Het spijt me, je moet het rustig aan doen.

Laven is geen woord.

Swag is stijl.

En wat was het thuis lekker, jongens, wacht!

Draai de boot om, zo geel is hij niet!

Refrein:

We rennen weg van het Gele Huis, het leven buiten het hek is ons niet bekend.

Dit is het begin van het tweede album, maar we komen toch terug.

We rennen weg van het Gele Huis, het leven buiten het hek is ons niet bekend.

Dit is het begin van het tweede album, maar we komen toch terug.