Громкие разговоры - Легенды Про

Когда откроется дверь, кто будет стоять за ней?

О чем будет мне говорить и

каких ждать новостей?

Эти вопросы как один сливались воедино, куча красок было в голове — и ни одной

картины.

Как залатать эти дыры, когда мой корабль утонет, я ведь не сошел с ума,

просто кем-то не смог быть понят.

Сам успокоил себя, оставшись лежать на кровати, мысли съедали внутри при виде

людей в белом халате.

Решать задачи в палате уже не было смысла, сколько я разрушил дорог и сколько

дней было кислых.

«Я для чего был прислан?»

— орал в приступах гнева, каждый день смотрел наверх

и ждал, когда ответит небо.

Ему был предан даже больше, чем себе самому и, чтобы с ним связаться,

мысли приходили на ум

О суициде в палате, что как оператор связи сможет тебя с ним соединить — услуга

эвтаназии.

Сам утопил себя в грязи, что поставлял Азия, не мог себе простить того,

что раньше не начал слазить.

Всё это безобразие его вело к одному — найти того, кто угостил, кто помог

утонуть.

Припев:

Все эти громкие разговоры так легко забыть,

Все эти золотые горы — лишь песочные холмы.

Я не могу показать тебе то, что не хочу всё время прятать.

Нет, это не песня про любовь, так что ты можешь не плакать.

Кому-то лучше быть голодным и сердитым, кому-то легче быть обиженным и сытым,

Кому-то трудно держать рот закрытым, но всегда есть те, кто любит молчать с

аппетитом.

Кому открыть, кому оставить вход закрыты, кому-то с грязной лапой или с чистым

копытом.

Кто тут считает себя дураком набитым — поднимите руки, вас не видно.

Не видно дна моего зла, теперь тебе стыдно, кровь на асфальте повидлом под

видом.

Романтика — первобытное б*дло, ей так было любопытно, обидно.

Она, как все, сделала из сердца сито, моя фата-моргана искала, что там скрыто.

Но я — не твой шерстяной свитер, я для той, которая в каждой — вот мой выбор.

Припев:

Все эти громкие разговоры так легко забыть,

Все эти золотые горы — лишь песочные холмы.

Я не могу показать тебе то, что не хочу всё время прятать.

Нет, это не песня про любовь, так что ты можешь не плакать.

Что мне делать?

Как мне быть?

А?

Вопросы мучали снова, горло рвало от обид.

Разбитый быт и вид: не умыт и не брит, скоро сосед придет, хоть похмелит.

Много говорит своей бабе Ритке, но газ не горит в его малогабаритке,

Потому что там, за стеной Кремля сборище путан рушит курс рубля.

А все эти партии, призывы, речевки — дело рук одной всем известной группировки.

И, вообще, в целом от этого полит-ядра разит не лучше, чем от помойного ведра.

Быть может, он прав, да, но как известно, слово без дела мало чего значит,

В голове много вопросов, но одному нет места: «А что ты сделал, чтобы всё было

иначе?»

Припев:

Все эти громкие разговоры так легко забыть,

Все эти золотые горы — лишь песочные холмы.

Я не могу показать тебе то, что не хочу всё время прятать.

Нет, это не песня про любовь, так что ты можешь не плакать.

Als de deur opengaat, wie zit er dan achter?

Waar zal ik het over hebben en

welk nieuws te verwachten?

Deze vragen werden samengevoegd tot één, veel kleuren zaten in mijn hoofd - en niet één

schilderijen.

Hoe deze gaten te dichten als mijn schip zinkt, ik ben niet gek

kon gewoon niet door iemand worden begrepen.

Zelf kalmeerde hij, bleef op het bed liggen, gedachten aten binnen bij het zien van

mensen in witte jassen.

Het had geen zin meer om problemen op de afdeling op te lossen, hoeveel wegen ik vernietigde en hoeveel

de dagen waren zuur.

'Waar ben ik voor gestuurd?'

- schreeuwde in vlaag van woede, keek elke dag op

en wachtte op de hemel om te antwoorden.

Hij was nog meer toegewijd dan aan zichzelf, en om contact met hem op te nemen,

gedachten kwamen in me op

Over zelfmoord op de afdeling, dat je als telecomoperator met hem in contact kunt komen - een dienst

euthanasie.

Hij verdronk zichzelf in de modder die Azië leverde, kon het zichzelf niet vergeven...

die niet eerder was begonnen te slippen.

Al deze schande bracht hem tot één ding: degene vinden die hem behandelde, die hielp

verdrinken.

Refrein:

Al deze luide gesprekken zijn zo gemakkelijk te vergeten

Al deze gouden bergen zijn slechts zandheuvels.

Ik kan je niet laten zien wat ik niet altijd wil verbergen.

Nee, dit is geen liefdesliedje, dus je hoeft niet te huilen.

Het is beter voor iemand om hongerig en boos te zijn, voor iemand is het gemakkelijker om beledigd en gevoed te worden,

Het is moeilijk voor iemand om zijn mond te houden, maar er zijn altijd mensen die graag zwijgen met

trek.

Voor wie te openen, voor wie de ingang gesloten te laten, voor iemand met een vuile poot of met een schone

hoef.

Wie beschouwt zichzelf hier als een dwaas gevuld - steek je hand op, je bent niet zichtbaar.

Je kunt de bodem van mijn kwaad niet zien, nu schaam je je, het bloed op het asfalt loopt vast onder

weergave.

Romantiek is oer-shit, ze was zo nieuwsgierig, beledigd.

Zij, net als iedereen, maakte een zeef van haar hart, mijn fata morgana was op zoek naar wat daar verborgen was.

Maar ik ben niet jouw wollen trui, ik ben voor die ene in elke - dat is mijn keuze.

Refrein:

Al deze luide gesprekken zijn zo gemakkelijk te vergeten

Al deze gouden bergen zijn slechts zandheuvels.

Ik kan je niet laten zien wat ik niet altijd wil verbergen.

Nee, dit is geen liefdesliedje, dus je hoeft niet te huilen.

Wat moet ik doen?

Wat zal ik doen?

MAAR?

Ik werd weer gekweld door vragen, mijn keel braakte van wrok.

Gebroken leven en uiterlijk: niet gewassen en niet geschoren, straks komt de buurman, ook al heeft hij een kater.

Hij praat veel met zijn grootmoeder Ritka, maar het gas brandt niet in zijn kleine formaat,

Want daar, achter de muur van het Kremlin, zijn een stel prostituees bezig de koers van de roebel te vernietigen.

En al deze feesten, oproepen, gezangen zijn het werk van één bekende groep.

En over het algemeen ruikt deze polit-core niet beter dan uit een vuilnisbak.

Misschien heeft hij gelijk, ja, maar zoals je weet, betekent een woord zonder actie weinig,

Er zijn veel vragen in mijn hoofd, maar er is geen plaats voor: "Wat heb je gedaan om alles te maken?"

anders?"

Refrein:

Al deze luide gesprekken zijn zo gemakkelijk te vergeten

Al deze gouden bergen zijn slechts zandheuvels.

Ik kan je niet laten zien wat ik niet altijd wil verbergen.

Nee, dit is geen liefdesliedje, dus je hoeft niet te huilen.