За гранью здравого смысла. Часть 1 - LeanJe

Гнев раскалённой любовью обнимет как родная мать

Целуя слёзы на обожжённых руках

Мёртвые губы вырвет у чёрного огня

Что бы спасти тебя — где ты?

Ау… кричи мне…

«Сгорай дотла сгорай дотла — за меня»

Гори, гори, гори

Гори, но не сжигай, иначе трудно жить

В протёртых суставах надежда искрой не протащит груз души

Я проснулся от грохота, сжаты губы от примесей

И рядом ёбаный фрик ухмыляясь мой домик целует не искренне

Мне кажется что-то погибло во мне, соли в изгибах колен

Моё тело дешевле чем скидки в ОКЕЙ и душа на отсидке в тюрьме

Я устал дышать мои вены забиты песком и их высмеял бог

И люди молчат пока воздух влетает их мыслями в гроб

Старый дельфин согреет в море слёз меня

Я убеждён что это сон сейчас

И я не спрячу от войны лицо в твоих плечах

Сгорит очаг и его пламя запретит кричать мне

Я устал жевать бинты во рту мать орёт — ты ли тут?

Я с тобой всегда, сейчас, потом, забудь, что зарыли труп

Ты найдешь меня хэштэгом в чёрной Библии

И я стану твоей самой родной религией

Гнев раскалённой любовью обнимет как родная мать

Целуя слёзы на обожжённых руках

Мертвые губы вырвет у чёрного огня

Что бы спасти тебя — где ты?

Ау… кричи мне…

«Сгорай дотла сгорай дотла — за меня»

Гори, гори, гори

Любовь — тлеет прохладным углём от ядовитой слюны

Бог — с телом, израненным лёг около убитой семьи

Самый сладкий демон дико счастлив моим горьким рекам — и теперь...

Я всего лишь повод чтобы ты мог пиздить эти полка хлеба

Нарисуй карандашами дома своего отца

Нарисуй как он тихонько задохнётся

Асфальт впитал в себя последние слова

Проклятой земли, больного солнца

Надави на меня сапогами так чтобы я не мог дышать

Я хочу, чтобы родители добили меня камнем по голове чтоб это все увидели друзья

Чтобы горечь и печали на моей могиле были заведомо неуместны я хочу бы ты радовался этому

И праздновал победу то что я причина равенства и света ради этого отправился на небо

Я не помню, как моя смерть стала инфо поводом до этого под страхом или голодом я спрашивал у бога тут

Мои поступки, сравнивали с подлостью я виноват да, но разве это плохо дядь?

Мы больны одинаково, в голове останутся раны ремиссий

Хочу быть последней смертью, которая останется за гранью здравого смысла

Ищу бога в палатах, борделях

На картах, в отелях, в бараках и бедах

Правду в ответах, в ответ только раны от ветра их правильных нету

Босыми ногами до гравия к свету чтоб истину грабить у неба

Чтоб бог мне тихонько сказал по секрету — за что он украл моё время

Слышу, как плачет планета ей сложно дышать под коленом и жизнь сгорает в огне

Woede zal omarmen met hete liefde als een moeder

Tranen kussen op verbrande handen

Dode lippen zullen overgeven van het zwarte vuur

Om je te redden - waar ben je?

Ach... schreeuw naar me...

"Verbrand tot as, verbrand tot as - voor mij"

Brand brand brand

Brand, maar brand niet, anders is het moeilijk om te leven

In gerafelde gewrichten zal de hoop de last van de ziel niet met een vonk meeslepen

Ik werd wakker van een brul, lippen zijn samengedrukt van onzuiverheden

En naast de verdomde freak die grijnst mijn huiszoenen niet oprecht

Het lijkt mij dat er iets in mij is gestorven, zout in de buigingen van de knieën

Mijn lichaam is goedkoper dan kortingen bij OKAY en mijn ziel zit in de gevangenis

Ik ben moe van het ademen, mijn aderen zijn verstopt met zand en God maakte ze belachelijk.

En mensen zijn stil terwijl de lucht hun gedachten de kist in vliegt

De oude dolfijn zal me verwarmen in de zee van tranen

Ik ben ervan overtuigd dat dit nu een droom is

En ik zal mijn gezicht niet verbergen voor de oorlog in je schouders

De haard zal branden en zijn vlam zal mij verbieden te schreeuwen

Ik ben het zat om verband in mijn mond te kauwen, roept mijn moeder - ben je hier?

Ik ben altijd bij je, nu, dan, vergeet dat ze het lijk hebben begraven

Je vindt me met een hashtag in een zwarte bijbel

En ik zal je eigen religie zijn

Woede zal omarmen met hete liefde als een moeder

Tranen kussen op verbrande handen

Dode lippen zullen overgeven van het zwarte vuur

Om je te redden - waar ben je?

Ach... schreeuw naar me...

"Verbrand tot as, verbrand tot as - voor mij"

Brand brand brand

Liefde - smeulen met koele kolen van giftig speeksel

God - met een lichaam, gewond, ga liggen in de buurt van de vermoorde familie

De liefste demon is dolgelukkig met mijn bittere rivieren - en nu...

Ik ben gewoon een excuus zodat je die planken met brood kunt neuken

Teken de huizen van je vader met potloden

Teken hoe hij stilletjes stikt

Asfalt absorbeerde de laatste woorden

Vervloekte aarde, zieke zon

Doe je laarzen aan zodat ik niet kan ademen

Ik wil dat mijn ouders me afmaken met een steen op mijn hoofd zodat al mijn vrienden het kunnen zien

Dus die bitterheid en droefheid op mijn graf waren duidelijk ongepast, ik zou willen dat je je hierover zou verheugen

En vierde de overwinning dat ik de oorzaak ben van gelijkheid en licht, daarom ging ik naar de hemel

Ik kan me niet herinneren hoe mijn dood daarvoor een informatieve gelegenheid werd, onder angst of honger, vroeg ik God hier

Mijn acties werden vergeleken met gemeenheid, het is mijn schuld, ja, maar zijn het slechte ooms?

We zijn op dezelfde manier ziek, remissiewonden zullen in mijn hoofd blijven

Ik wil de laatste dood zijn die het gezond verstand te boven gaat

Op zoek naar God in de wijken, bordelen

Op kaarten, in hotels, in kazernes en problemen

De waarheid in de antwoorden, als reactie, alleen wonden van de wind, ze zijn niet correct

Blote voeten naar het grind naar het licht om de waarheid uit de lucht te beroven

Zodat God me stilletjes in het geheim zou vertellen waarom hij mijn tijd heeft gestolen

Ik hoor de planeet huilen, het is moeilijk voor haar om onder haar knie te ademen en het leven brandt in vuur