Finis Coronat Opus - Le Grand Guignol

Why…

Am I as naught?

Would I solely be …

… a mere collage of regrets?

Fierce melancholy, let me dare

A journey to the epic within

To all known pleasures and pains

So would you guide me through my frescoed halls

To gaze and to see what I could achieve?

Let me marvel at myself as the absolute entity

And carry me towards the pinnacle of knowledge

My sweet child, of course I could…

Although there’s one thing you ought to heed

Your most squalid sense shall be what I need

Is that it?

Nothing more?

Hahaha ha, so take it from me!

I choose your sense of hearing, my son

As the key to your ever-verdant plains of wisdom

And now betake yourself to experience majesty, hihihi

Chaos distilled to a unity

Impressions reduced to the fantastic

I vex the gods' minds with my intelligence

As I perforate the hymen of Great Alma Mater

I am god — only one — ever was — and ever will be!

Pitiable little imbecile, audacious and avid,

If you could only listen to your equal precessors,

Intoning wildly in delight:

Ave Mater, Morituri Te Salutant

Imbellicus Animo

Creatio Ex Nihilo

Cursed be my sonic reminescence!

Has the leader of this pas-de-deux

Been myself or treacherous you?

The affection I bore you was unreturned — ama et fac quo vis

Awed by your beauty and deafened by harmonies — non omnis moriar…

Phrenesis Puer Ab Alma Mater Est

I beg for being whole again,

I pine for being sane again…

Hear me???

Acta est fabula

Waarom…

Ben ik zo niets?

Zou ik alleen…

… een collage van spijt?

Felle melancholie, laat me durven

Een reis naar het epos binnenin

Op alle bekende geneugten en pijnen

Dus zou je me door mijn zalen met fresco's willen leiden?

Om te staren en te zien wat ik zou kunnen bereiken?

Laat me mezelf verwonderen als de absolute entiteit

En draag me naar het toppunt van kennis

Mijn lieve kind, natuurlijk kan ik...

Hoewel er één ding is waar u rekening mee moet houden:

Je meest smerige gevoel zal zijn wat ik nodig heb

Is dat het?

Niets meer?

Hahaha, dus neem het van mij aan!

Ik kies je gehoor, mijn zoon

Als de sleutel tot je altijd groene vlaktes van wijsheid

En neem jezelf nu mee om majesteit te ervaren, hihihi

Chaos gedestilleerd tot een eenheid

Indrukken teruggebracht tot het fantastische

Ik erger de geesten van de goden met mijn intelligentie

Terwijl ik het maagdenvlies van Great Alma Mater perforeer

Ik ben god - slechts één - was ooit - en zal dat altijd zijn!

Zielig klein imbeciel, gedurfd en gretig,

Als je alleen kon luisteren naar je gelijke voorgangers,

Intoneren wild in verrukking:

Ave Mater, Morituri Te Salutant

Imbellicus Animo

Creatio Ex Nihilo

Vervloekt zij mijn sonische herinnering!

Heeft de leider van deze pas-de-deux

Ben ik mezelf geweest of verraderlijke jij?

De genegenheid die ik je baarde was niet beantwoord - ama et fac quo vis

Onder de indruk van je schoonheid en verdoofd door harmonieën - non omnis moriar...

Phrenesis Puer Ab Alma Mater Est

Ik smeek om weer heel te zijn,

Ik smacht omdat ik weer gezond ben...

Hoor mij???

Acta est fabula