New Jersey Turnpike - Laurie Anderson

{It is against the rules and regulations of the New Jersey Turnpike Authority

to drive in the wrong direction on the New Jersey Turnpike

It is against the rules and regulations of the New Jersey Turnpike Authority to

drive in the right direction in reverse on the New Jersey Turnpike

It is against the rules and regulations of the New Jersey Turnpike Authority to

drive herds of hooven animals on the New Jersey Turnpike

It is against the rules and regulations of the New Jersey Turnpike Authority to

drive vehicles with metal tires on the New Jersey Turnpike

It is against the rules and regulations of the New Jersey Turnpike Authority to

drive in the wrong direction on the entrance and exit ramps of the New Jersey

Turnpike

It is against the rules and regulations of the New Jersey Turnpike Authority to

drive in the right direction in reverse on the entrance and exit ramps of the

New Jersey Turnpike

It is against the rules and regulations of the New Jersey Turnpike Authority to

drive herds of hooven animals on the entrance and exit ramps of the New Jersey

Turnpike

It is against the rules and regulations of the New Jersey Turnpike Authority to

drive vehicles with metal tires on the entrance and exit ramps of the New

Jersey Turnpike.}

PETER: There was an old couple who decided to drive cross country in their car.

Both of them were almost legally deaf.

About ten miles away from home,

the burglar alarm for their car door went off and got stuck in the «on»

position.

They drove all the way to San Francisco like this.

You could hear

them coming from three miles away

The alarm didn’t seem to bother the old woman at all.

She thought it was sort

of pleasant.

Near Chicago, she said to her husband, «It sounds like faraway

bees on a summer day.»

Her husband said, «What?»

LAURIE: You can read the signs.

You’ve been on this road before.

Do you want to go home?

Do you want to go home now?

PETER: One of the major airlines used to run a kind of lottery, mostly to give

passengers something to do while the plane was waiting in line on the runway.

The stewardess would hand out lottery tickets and you peeled the sticker away.

If you had the right combination of numbers, you won a free trip to Hawaii.

If you didn’t, you didn’t win a free trip.

The airline discontinued the game

when there were too many complaints about the timing of the lottery.

They said:

Our surveys tell us that our customers felt that waiting on the runway was the

wrong time to play a game of chance

LAURIE: In my dream, I am your customer, and the customer is always right

PETER: He said, you know, to be _really_ safe you should always carry a bomb on

an airplane.

Because the chances of there being _one_ bomb on a plane are

pretty small.

But the chances of _two_ bombs are almost minuscule.

So by carrying a bomb on a plane, the odds of your becoming a hostage or of

getting blown up are astronomically reduced

LAURIE: You’re driving and you’re talking to yourself and you say to yourself:

Why these mountains?

Why this sky?

Why this road?

This big town.

This ugly train

PETER: In our eyes.

And in our wives' eyes.

In our arms and (I might add) in

our wives' arms

LAURIE: How come people from the North are so well organized, industrious,

pragmatic and--let's face it--preppy?

And people from the South are so

devil-may-care?

Every man for himself

PETER: I know this English guy who was driving around in the South.

And he stopped for breakfast one morning somewhere in southeast Georgia.

He saw «grits» on the menu.

He’d never heard of grits so he asked the waitress,

«What are grits, anyway?»

She said, «Grits are fifty.»

He said, «Yes,

but what _are_ they?»

She said, «They're extra.»

He said, «Yes,

I’ll have the grits, please.»

LAURIE: Over the river and through the woods.

Let me see that map

PETER: A sideshow.

A smokescreen.

A passing landscape

LAURIE: I was living out in West Hollywood when the Hollywood Strangler was

strangling women.

He was strangling women all over town, but he was

particularly strangling them in West Hollywood.

Every night there was a panel

discussion on TV about the strangler--speculations about his habits,

his motives, his methods.

One thing was clear about him: He only strangled

women when they were alone, or with other women.

The panel members would always

end the show by saying, «Now, for all you women, listen, don’t go outside

without a man.

Don’t walk out to your car, don’t even take out the garbage by

yourself.

Always go with a man.»

Then one of the eyewitnesses identified a

policeman as one of the suspects.

The next night, the chief of police was on

the panel.

He said, «Now, girls, whatever happens, do not stop for a police

officer.

Stay in your car.

If a police officer tries to stop you, do not stop.

Keep driving and under no circumstances should you get out of your car.

«For a few weeks, half the traffic in L.A. was doing twice the speed limit

PETER: I remember when we were going into outer space.

I remember when the

President said we were going to look for things in outer space.

And I remember

the way the astronauts talked and the way everybody was watching because there

was a chance that they would burn up on the launching pad or that the rocket

would take off from Cape Canaveral and land in Fort Lauderdale five minutes

later by mistake.

And now we’re not even trying to get _that_ far.

Now it’s more like the bus.

Now it’s more like they go up just high enough to

get a good view.

They aim the camera back down.

They don’t aim the camera up.

And then they take pictures and come right back and develop them.

That’s what it’s like now.

Now that’s what it’s like

LAURIE: Every time I hear a fire engine it seems like the trucks are running

away from the fire.

Not towards it.

Not right into it.

They seem like monsters

in a panic--running away from the fire.

Stampeding away from the fire.

Not towards it.

Not right into it

PETER: In Seattle, the bus drivers were out on strike.

One of the issues was

their refusal to provide a shuttle service for citizens to designated host

areas in the event of a nuclear attack on Seattle.

The drivers said, «Look,

Seattle will be a ghost town.»

They said, «It's a one-way trip to the host

town, we’re not driving back to that ghost town.»

LAURIE: A city that repeats itself endlessly.

Hoping that something will stick

in its mind

{Het is in strijd met de regels en voorschriften van de New Jersey Turnpike Authority

om in de verkeerde richting te rijden op de New Jersey Turnpike

Het is in strijd met de regels en voorschriften van de New Jersey Turnpike Authority om

rijd in de goede richting achteruit op de New Jersey Turnpike

Het is in strijd met de regels en voorschriften van de New Jersey Turnpike Authority om

drijf kuddes hoefdieren op de New Jersey Turnpike

Het is in strijd met de regels en voorschriften van de New Jersey Turnpike Authority om

rijd voertuigen met metalen banden op de New Jersey Turnpike

Het is in strijd met de regels en voorschriften van de New Jersey Turnpike Authority om

rijd in de verkeerde richting op de op- en afrit van de New Jersey

tolweg

Het is in strijd met de regels en voorschriften van de New Jersey Turnpike Authority om

rijd in de goede richting achteruit op de op- en afrit van de

New Jersey Turnpike

Het is in strijd met de regels en voorschriften van de New Jersey Turnpike Authority om

drijf kuddes hoefdieren op de op- en afrit van de New Jersey

tolweg

Het is in strijd met de regels en voorschriften van de New Jersey Turnpike Authority om

rijd voertuigen met metalen banden op de op- en afrit van de New

Jersey Turnpike.}

PETER: Er was een oud stel dat besloot om met hun auto door het land te rijden.

Beiden waren bijna wettelijk doof.

Ongeveer tien mijl van huis,

het inbraakalarm voor hun autodeur ging af en kwam vast te zitten in de «aan»

positie.

Ze reden zo helemaal naar San Francisco.

Je kon horen

ze komen van drie mijl afstand

Het alarm leek de oude vrouw helemaal niet te storen.

Ze dacht dat het goed was

van aangenaam.

In de buurt van Chicago zei ze tegen haar man: «Het klinkt als ver weg»

bijen op een zomerdag.»

Haar man zei: «Wat?»

LAURIE: Je kunt de borden lezen.

Je bent eerder op deze weg geweest.

Wil je naar huis?

Wil je nu naar huis?

PETER: Een van de grote luchtvaartmaatschappijen hield vroeger een soort loterij, meestal om

passagiers iets te doen terwijl het vliegtuig in de rij op de startbaan stond te wachten.

De stewardess zou loten uitdelen en jij pelde de sticker weg.

Als je de juiste cijfercombinatie had, won je een gratis reis naar Hawaï.

Als je dat niet deed, heb je geen gratis reis gewonnen.

De luchtvaartmaatschappij stopte met het spel

toen er te veel klachten waren over de timing van de loterij.

Ze zeiden:

Uit onze enquêtes blijkt dat onze klanten het gevoel hadden dat wachten op de landingsbaan de

verkeerde tijd om een ​​kansspel te spelen

LAURIE: In mijn droom ben ik uw klant en de klant heeft altijd gelijk

PETER: Hij zei, weet je, om _echt_ veilig te zijn, moet je altijd een bom bij je hebben.

een vliegtuig.

Omdat de kans dat er _een_ bom in een vliegtuig zit

best wel klein.

Maar de kans op _twee_ bommen is bijna minuscuul.

Dus door een bom mee te nemen in een vliegtuig, is de kans groter dat u een gijzelaar wordt of

opgeblazen worden zijn astronomisch verminderd

LAURIE: Je rijdt en je praat tegen jezelf en je zegt tegen jezelf:

Waarom deze bergen?

Waarom deze hemel?

Waarom deze weg?

Deze grote stad.

Deze lelijke trein

PETER: In onze ogen.

En in de ogen van onze vrouwen.

In onze armen en (ik zou kunnen toevoegen) in

de armen van onze vrouwen

LAURIE: Hoe komt het dat mensen uit het noorden zo goed georganiseerd, ijverig,

pragmatisch en - laten we eerlijk zijn - preppy?

En mensen uit het Zuiden zijn zo

devil-may-care?

Ieder voor zich

PETER: Ik ken een Engelsman die in het Zuiden rondreed.

En hij stopte op een ochtend ergens in het zuidoosten van Georgia voor het ontbijt.

Hij zag «grutten» op het menu.

Hij had nog nooit van grits gehoord, dus vroeg hij de serveerster:

"Wat zijn grutten eigenlijk?"

Ze zei: "Grits zijn vijftig."

Hij zei ja,

maar wat _zijn_ ze?»

Ze zei: "Ze zijn extra."

Hij zei ja,

Ik zal de grutten hebben, alsjeblieft.»

LAURIE: Over de rivier en door het bos.

Laat me die kaart eens zien

PETER: Een bijzaak.

Een rookgordijn.

Een voorbijgaand landschap

LAURIE: Ik woonde in West Hollywood toen de Hollywood Strangler was...

vrouwen wurgen.

Hij wurgde vrouwen in de hele stad, maar hij was...

in het bijzonder wurgen ze in West Hollywood.

Elke avond was er een paneel

discussie op tv over de wurger - speculaties over zijn gewoonten,

zijn motieven, zijn methoden.

Eén ding was duidelijk over hem: hij wurgde alleen...

vrouwen wanneer ze alleen waren, of met andere vrouwen.

De panelleden zouden altijd

beëindig de show door te zeggen: "Voor alle vrouwen, luister, ga niet naar buiten"

zonder een man.

Loop niet naar uw auto, zet zelfs de vuilnis niet buiten!

jezelf.

Ga altijd met een man mee.»

Toen identificeerde een van de ooggetuigen een:

politieagent als een van de verdachten.

De volgende nacht was de politiechef aan de beurt

het paneel.

Hij zei: "Nu, meisjes, wat er ook gebeurt, stop niet voor een politie"

officier.

Blijf in uw auto.

Als een politieagent u probeert te stoppen, stop dan niet.

Blijf rijden en stap in geen geval uit uw auto.

"Een paar weken lang reed de helft van het verkeer in L.A. tweemaal de maximumsnelheid"

PETER: Ik herinner me dat we de ruimte in gingen.

Ik herinner me wanneer de

De president zei dat we dingen in de ruimte zouden gaan zoeken.

En ik herinner me

de manier waarop de astronauten praatten en de manier waarop iedereen toekeek, want daar

was er een kans dat ze zouden verbranden op het lanceerplatform of dat de raket

zou opstijgen vanaf Cape Canaveral en vijf minuten in Fort Lauderdale landen

later per ongeluk.

En nu proberen we niet eens zo ver te komen.

Nu lijkt het meer op de bus.

Nu is het meer alsof ze net hoog genoeg omhoog gaan om

goed zicht krijgen.

Ze richten de camera weer naar beneden.

Ze richten de camera niet omhoog.

En dan nemen ze foto's en komen meteen terug om ze te ontwikkelen.

Zo is het nu.

Nu is dat hoe het is

LAURIE: Elke keer als ik een brandweerauto hoor, lijkt het alsof de vrachtwagens rijden

weg van het vuur.

Niet naar toe.

Zit er niet helemaal in.

Het lijken wel monsters

in paniek wegrennen van het vuur.

Stampend weg van het vuur.

Niet naar toe.

Zit er niet helemaal in

PETER: In Seattle waren de buschauffeurs in staking.

Een van de problemen was:

hun weigering om een ​​shuttleservice aan te bieden aan burgers naar de aangewezen host

gebieden in het geval van een nucleaire aanval op Seattle.

De chauffeurs zeiden: «Kijk,

Seattle wordt een spookstad.»

Ze zeiden: «Het is een enkele reis naar de gastheer»

stad, we rijden niet terug naar die spookstad.»

LAURIE: Een stad die zich eindeloos herhaalt.

In de hoop dat er iets blijft plakken

in zijn gedachten