My Eyes - Laurie Anderson

Sometimes I wish I hadn’t gotten that tattoo

Sometimes I wish I’d married you

One hundred fires, one hundred days

Sometimes I feel like a stranger

Sometimes I tell lies (Whoa ho)

Sometimes I act like a monkey

Here comes the night

And then kerjillions of stars start to shine

And icy comets go whizzing by

And everything’s shaking with a strange delight

And here it is: the enormous night

And oo my eyes;

they’re lookin all around

And oo my feet;

I’m upside down

If I were the president

If I were Queen for a day

I’d give the ugly people all the money

I’d re-write the Book of Love

I’d make it funny

Wheel of fortune, wheel of fate

Two hundred forty million voices

Two hundred forty million names

And down in the ocean where nobody goes

Some fish are fast

Some are slow

Some swim round the world

Some hide below

This is the ocean

So deep, so old

And then kerjillions of stars start to shine

And icy comets go whizzing by

And everything’s shaking with a strange delight

And this is it: the enormous night

And oo my eyes;

they’re lookin all around

And oo my feet;

they’ve left the ground

So cry me a river that leads to a road

That turns into a highway that goes and goes

And tangles in your memories

So long, so old

Soms zou ik willen dat ik die tatoeage niet had laten zetten

Soms zou ik willen dat ik met je getrouwd was

Honderd branden, honderd dagen

Soms voel ik me een vreemdeling

Soms vertel ik leugens (Whoa ho)

Soms gedraag ik me als een aap

Hier komt de nacht

En dan beginnen miljoenen sterren te schijnen

En ijzige kometen suizen voorbij

En alles trilt van een vreemd genoegen

En hier is hij dan: de enorme nacht

En oo mijn ogen;

ze kijken overal om zich heen

En oo mijn voeten;

ik ben ondersteboven

Als ik de president was

Als ik voor één dag koningin was

Ik zou de lelijke mensen al het geld geven

Ik zou het Boek der Liefde herschrijven

Ik zou het grappig maken

Rad van fortuin, wiel van het lot

Tweehonderdveertig miljoen stemmen

Tweehonderdveertig miljoen namen

En beneden in de oceaan waar niemand gaat

Sommige vissen zijn snel

Sommige zijn traag

Sommigen zwemmen de wereld rond

Sommigen verbergen zich hieronder

Dit is de oceaan

Zo diep, zo oud

En dan beginnen miljoenen sterren te schijnen

En ijzige kometen suizen voorbij

En alles trilt van een vreemd genoegen

En dit is het: de enorme nacht

En oo mijn ogen;

ze kijken overal om zich heen

En oo mijn voeten;

ze hebben de grond verlaten

Dus huil me een rivier die naar een weg leidt

Dat verandert in een snelweg die gaat en gaat

En verstrikt in je herinneringen

Zo lang, zo oud