Another Day in America - Laurie Anderson

And so finally here we are, at the beginning of a whole new era.

The start of a brand new world

And now what?

How do we start?

How do we begin again?

There are some things you can simply look up, such as:

The size of Greenland, the dates of the famous 19th century rubber wars,

Persian adjectives, the composition of snow

And other things you just have to guess at

And then again today’s the day and those were the days and now these are the

days and now the clock points histrionically to noon.

Some new kind of north

And so which way do we go?

What are days for?

To wake us up, to put between the endless nights

And by the way, here’s my theory of punctuation:

Instead of a period at the end of each sentence, there should be a tiny clock

that shows you how long it took you to write that sentence

And another way to look at time is this:

There was an old married couple and they had always hated each other,

never been able to stand the sight of each other, really.

And when they were

in their nineties, they finally got divorced.

And people said «Why did you wait

so long?

Why didn’t you do this a whole lot earlier?»

And they said «Well,

we wanted to wait until the children died.»

Ah, America.

And yes, that will be America;

a whole new place just waiting to

happen.

Broken-up parking lots, rotten dumps, speedballs, accidents and

hesitations, things left behind.

Styrofoam, computer chips…

And Jim and John, oh, they were there, And Carol, too.

Her hair pinned up in

that weird beehive way she loved so much, and Greg and Phil, moving at the pace

of summer

And Uncle Al, who screamed all night in the attic.

Yes, something happened to

him in the war, they said, over in France, and France had become something they

never mentioned, something dangerous

Yeah, some were sad to see those days disappear.

The flea markets and their

smells, the war

All the old belongings strewn out on the sidewalks, mildewed clothes and old

resentments and ragged record jackets

And ah, these days.

Oh, these days

What are days for?

To wake us up, to put between the endless nights

And meanwhile all over town, checks are bouncing and accounts are being

automatically closed, passwords are expiring, and everyone’s counting and

comparing and predicting:

Will it be the best of times, will it be the worst of times, or will it just be

another one of those times?

Show of hands, please

And ah, this world, which like Kierkegaard said, can only be understood when

lived backwards.

Which would entail an incredible amount of planning and

confusion

And then there are those big questions always in the back of your mind.

Things like:

Are those two people over there actually my real parents?

Should I get a second Prius?

And you, you who can be silent in four languages:

Your silence will be considered your consent

Oh but those were the days before the audience, and what the audience wanted,

and what the audience said it wanted

And you know the reason I really love the stars is that we cannot hurt them.

We can’t burn them or melt them or make them overflow.

We can’t flood them or

blow them up or burn them out

But we are reaching for them

We are reaching for them

Some say our empire is passing, as all empires do

And others haven’t a clue what time it is or where it goes or even where the

clock is

And oh, the majesty of dreams.

An unstoppable train.

Different colored

wonderlands, freedom of speech and sex with strangers

Dear old God: May I call you old?

And may I ask: Who are these people?

Ah, America.

We saw it.

We tipped it over, and then, we sold it.

These are the things I whisper softly to my dolls, those heartless little

thugs dressed in calico kilts and jaunty hats, and their perpetual white toothy

smiles

And oh, my brothers.

And oh, my sisters.

What are days for?

Days are where we live.

They flow and then they flow.

They come, they fade,

they go and they go.

No way to know exactly when they start or when their time

is up

Oh, another day, another dime

Another day in America

Another day, another dollar

Another day in America

And all my brothers.

And all my long lost sisters

How do we begin again?

How do we begin?

En dus zijn we hier eindelijk, aan het begin van een heel nieuw tijdperk.

Het begin van een gloednieuwe wereld

En nu?

Hoe beginnen we?

Hoe beginnen we opnieuw?

Sommige dingen kun je gewoon opzoeken, zoals:

De grootte van Groenland, de data van de beroemde 19e-eeuwse rubberoorlogen,

Perzische bijvoeglijke naamwoorden, de samenstelling van sneeuw

En andere dingen waar je gewoon naar moet raden

En dan is vandaag weer de dag en dat waren de dagen en nu zijn dit de

dagen en nu wijst de klok historisch naar de middag.

Een nieuw soort noorden

En welke kant gaan we op?

Waar zijn dagen voor?

Om ons wakker te maken, om tussen de eindeloze nachten te blijven

En trouwens, hier is mijn theorie van interpunctie:

In plaats van een punt aan het einde van elke zin, zou er een kleine klok moeten zijn

dat laat zien hoe lang het duurde om die zin te schrijven

En een andere manier om naar tijd te kijken is als volgt:

Er was een oud getrouwd stel en ze hadden elkaar altijd gehaat,

nooit in staat geweest om elkaar echt te zien.

En toen ze waren?

in hun negentiger jaren zijn ze eindelijk gescheiden.

En mensen zeiden: "Waarom heb je gewacht?"

zo lang?

Waarom heb je dit niet veel eerder gedaan?»

En ze zeiden: "Nou,

we wilden wachten tot de kinderen stierven.»

Ach, Amerika.

En ja, dat zal Amerika zijn;

een geheel nieuwe plek die wacht op

gebeuren.

Opgebroken parkeerterreinen, verrotte stortplaatsen, speedballs, ongevallen en

aarzelingen, dingen achtergelaten.

Piepschuim, computerchips…

En Jim en John, oh, ze waren daar, en Carol ook.

Haar haar opgestoken in

die rare bijenkorf-manier waar ze zo van hield, en Greg en Phil, bewegend in het tempo

van de zomer

En oom Al, die de hele nacht op zolder schreeuwde.

Ja, er is iets gebeurd

hem in de oorlog, zeiden ze, in Frankrijk, en Frankrijk was iets geworden wat ze...

nooit genoemd, iets gevaarlijks

Ja, sommigen waren verdrietig om die dagen te zien verdwijnen.

De vlooienmarkten en hun

geuren, de oorlog

Alle oude spullen uitgestrooid op de trottoirs, beschimmelde kleding en oude

wrok en gescheurde platenhoezen

En ach, tegenwoordig.

Oh, tegenwoordig

Waar zijn dagen voor?

Om ons wakker te maken, om tussen de eindeloze nachten te blijven

En ondertussen stuiteren overal in de stad cheques en worden rekeningen

automatisch gesloten, wachtwoorden verlopen en iedereen telt en

vergelijken en voorspellen:

Wordt het de beste tijd, wordt het de slechtste tijd of wordt het gewoon

nog een van die tijden?

Handopsteken, alstublieft

En ach, deze wereld, die zoals Kierkegaard zei, alleen kan worden begrepen als...

leefde achteruit.

Dat zou een ongelooflijke hoeveelheid planning en

verwardheid

En dan zijn er die grote vragen altijd in je achterhoofd.

Dingen zoals:

Zijn die twee mensen daar eigenlijk mijn echte ouders?

Moet ik een tweede Prius krijgen?

En jij, jij die kan zwijgen in vier talen:

Uw stilzwijgen wordt als uw toestemming beschouwd

Oh, maar dat waren de dagen voor het publiek, en wat het publiek wilde,

en wat het publiek zei dat het wilde?

En je weet dat de reden dat ik echt van de sterren hou, is dat we ze geen pijn kunnen doen.

We kunnen ze niet verbranden of smelten of ze laten overstromen.

We kunnen ze niet overspoelen of

blaas ze op of verbrand ze

Maar we reiken naar hen

We reiken naar hen

Sommigen zeggen dat ons rijk voorbijgaat, zoals alle rijken doen

En anderen hebben geen idee hoe laat het is of waar het heen gaat of zelfs waar de

klok is

En oh, de grootsheid van dromen.

Een niet te stoppen trein.

Verschillende kleuren

wonderlanden, vrijheid van meningsuiting en seks met vreemden

Lieve oude God: mag ik je oud noemen?

En mag ik vragen: wie zijn deze mensen?

Ach, Amerika.

We hebben het gezien.

We hebben het omgegooid en toen hebben we het verkocht.

Dit zijn de dingen die ik zachtjes tegen mijn poppen fluister, die harteloze kleine

schurken gekleed in calico kilts en vrolijke hoeden, en hun eeuwigdurende witte tanden

glimlacht

En oh, mijn broeders.

En oh, mijn zussen.

Waar zijn dagen voor?

Dagen zijn waar we leven.

Ze stromen en dan stromen ze.

Ze komen, ze vervagen,

ze gaan en ze gaan.

Geen manier om precies te weten wanneer ze beginnen of wanneer hun tijd is

is op

Oh, nog een dag, nog een dubbeltje

Nog een dag in Amerika

Een andere dag, een andere dollar

Nog een dag in Amerika

En al mijn broers.

En al mijn lang verloren zussen

Hoe beginnen we opnieuw?

Hoe beginnen we?