Speranza - Lara Fabian

Elle descendait d’un train du sud au nord

Elle n’avait jamais quitté son île encore

La Sicile était son rivage

Et la famille son paysage

La mer et le volcan ses seuls trésors

Il l’attendait dans le froid seul sur le quai

Comme un ami, un frère pour l’escorter

Et même s’il ne parlait pas sa langue

Ils se comprenaient comme on tremble

Quand on sait que le destin vient de passer

C’est une belle histoire

Née d’un roman rose et noir

Tout les sépare

Même le hasard

Ils regardaient la vie comme un chemin

Où l’on ne se perd qu’en se lâchant la main

Bien que les nuits aient été plus froides

Que leurs chaleureuses engueulades

Ce qui les unit éloigne leur chagrin

C’est une belle histoire

Née d’un roman rose et noir

Tout les sépare

Même le hasard

Ma plus belle histoire

Je suis née dans leurs regards

remplis d’espoir

Sperenza

Lara Fabian —

Ze stapte uit een trein van zuid naar noord

Ze had haar eiland nooit meer verlaten

Sicilië was haar kust

En de familie zijn landschap

De zee en de vulkaan zijn enige schatten

Hij wachtte haar op in de kou, alleen op de kade

Als een vriend, een broer om hem te begeleiden

En ook al sprak hij zijn taal niet

Ze begrepen elkaar alsof we beven

Als je weet dat het lot zojuist is gepasseerd

Dat is een mooi verhaal

Geboren uit een roze en zwarte romantiek

Alles scheidt hen

zelfs kans

Ze zagen het leven als een pad

Waar je jezelf alleen verliest door je hand los te laten

Ook al zijn de nachten kouder geweest

Dat hun warme geschreeuw overeenkomt

Wat hen verenigt, neemt hun verdriet weg

Dat is een mooi verhaal

Geboren uit een roze en zwarte romantiek

Alles scheidt hen

zelfs kans

Mijn mooiste verhaal

Ik ben geboren in hun ogen

gevuld met hoop

Sperenza

Lara Fabian-