Caruso - Lara Fabian

Qui dove il mare luccica

E tira forte il vento

Su una vecchia terrazza

Davanti al golfo di Surriento

Un uomo abbraccia una ragazza

Dopo che aveva pianto

Poi si schiarisce la voce

E ricomincia il canto

Te voglio bene assaie

Ma tanto tanto bene sai

È una catena ormai

Che scioglie il sangue dint’e vene sai

Vide le luci in mezzo al mare

Pensò alle notti là in America

Ma erano solo le lampare

E la bianca scia di un' elica

Sentì il dolore nella musica

Si alzò dal pianoforte

Ma quando vide la luna uscire da una nuvola

Gli sembrò dolce anche la morte

Guardò negli occhi la ragazza

Quegli occhi verdi come il mare

Poi all’improvviso uscì una lacrima

E lui credette di affogare

Te voglio bene assaie

Ma tanto tanto bene sai

È una catena ormai

Che scioglie il sangue dint’e vene sai

Potenza della lirica

Dove ogni dramma è un falso

Che con un po' di trucco e con la mimica

Puoi diventare un altro

Ma due occhi che ti guardano

Così vicini e veri

Ti fan scordare le parole

Confondono i pensieri

Così diventa tutto piccolo

Anche le notti là in America

Ti volti e vedi la tua vita

Come la scia di un’elica

Ma sì, è la vita che finisce

Ma lui non ci pensò poi tanto

Anzi si sentiva già felice

E ricominciò il suo canto

Te voglio bene assaie

Ma tanto tanto bene sai

È una catena ormai

Che scioglie il sangue dint’e vene sai

Te voglio bene assaie

Ma tanto tanto bene sai

È una catena ormai

Che scioglie il sangue dint’e vene

Dint’e vene

Dint’e vene

Hier waar de zee schijnt

En de wind waait hard

Op een oud terras

Voor de Golf van Surriento

Een man knuffelt een meisje

Nadat hij huilde

Dan schraapt hij zijn keel

En het zingen begint weer

Ik houd zo veel van je

Maar zo goed weet je

Het is nu een ketting

Dat doet het bloed in de aderen smelten, weet je?

Hij zag de lichten in het midden van de zee

Hij dacht aan de nachten daar in Amerika

Maar het waren alleen de lampen

En het witte spoor van een propeller

Hij voelde de pijn in de muziek

Hij stond op van de piano

Maar toen hij de maan uit een wolk zag komen

Zelfs de dood leek hem zoet

Hij keek het meisje in de ogen

Die groene ogen houden van de zee

Toen kwam er ineens een traan uit

En hij dacht dat hij verdronk

Ik houd zo veel van je

Maar zo goed weet je

Het is nu een ketting

Dat doet het bloed in de aderen smelten, weet je?

Kracht van opera

Waar elk drama nep is

Wat met een beetje make-up en gezichtsuitdrukkingen

Je kunt een ander worden

Maar twee ogen die naar je kijken

Zo dichtbij en waar

Ze laten je de woorden vergeten

Ze verwarren gedachten

Dus alles wordt klein

Zelfs de nachten daar in Amerika

Je draait je om en ziet je leven

Als het kielzog van een propeller

Maar ja, het is het leven dat eindigt

Maar hij dacht er niet veel over na

Integendeel, hij voelde zich al gelukkig

En zijn lied begon opnieuw

Ik houd zo veel van je

Maar zo goed weet je

Het is nu een ketting

Dat doet het bloed in de aderen smelten, weet je?

Ik houd zo veel van je

Maar zo goed weet je

Het is nu een ketting

Dat smelt het bloed in de aderen

In de aderen

In de aderen