Ce qu'il reste... - Lara Fabian

Ce qu’il reste de nos amours

C’est le regret qu’on a des jours

Où l’on ne s’est pas fait l’amour

Où les regards, les silences

Sont les mots les plus intenses

Le véritable sens

Qui se noie si l’on danse

En s’imaginant tomber

Ce qu’il reste de nos âmes

C’est la promesse qui plaint

D’une autre chance encore

Même si le monde de dehors

Se tait et puis s’endort

Sans de cœur s’enlacer

Je sens l’envol de nos peurs

Quand s’effleurent nos deux cœurs

Et nos peaux ressuscitées

Ce qu’il reste de nos amours

C’est la porte sacrée des jours

Que l’on referme en laissant

Mourir l’amour

Mais je me fous de tomber

Entière je vais me lancer

Vers ce qui vibre en moi

Et que reste de mes amours

Le courage que j’ai eu là

D’ouvrir plus grand les bras

Et vivre même quelques heures

Comme on en rêve parfois

Rien qu’un secret

Comme seul en enfant croit

A l’histoire de ce Roi

Lara Fabian —,

Wat is er nog over van onze liefdes

Het is de spijt die we hebben voor de dagen

Waar we geen liefde hebben bedreven

Waar de blikken, de stiltes

Zijn de meest intense woorden

De echte betekenis

Wie verdrinkt als we dansen?

stel je voor dat je valt

Wat is er nog over van onze ziel

Het is de belofte die klaagt

Nog een kans

Zelfs als de wereld buiten

Is stil en valt dan in slaap

harteloze omhelzing

Ik voel de vlucht van onze angsten

Wanneer onze twee harten elkaar raken

En onze herrezen huiden

Wat is er nog over van onze liefdes

Het is de heilige poort van dagen

Dat we het verlaten sluiten

sterf liefde

Maar het kan me niet schelen als ik val

Heel ik ga beginnen

Naar wat in mij trilt

En wat er over is van mijn liefdes

De moed die ik daar had

Om je armen wijder te openen

En leef zelfs maar een paar uur

Zoals we soms dromen

niets dan een geheim

Zoals alleen een kind gelooft

Naar het verhaal van deze koning

Lara Fabian-,