Dime por Qué - Lágrimas De Sangre, Still Ill, Microbio

Somos humanos de papel enganchados en un tótem

Un inerme dolmen, que deja que las balas les reboten

Entre lágrimas y ejércitos ¿Quién será capaz de oír las voces

Y lamentos que desde el bosque broten?

¿Quién?

¿Quién de todo ellos?

Todos ellos

Eso espero al menos, eso quiero

Ven, todo lo que tengo es tuyo

Yo solo construyo la vía de un tren

Ten, te regalo incluso mi orgullo

Y así no hay fallo, al rencor que le den bien

Creen saber la verdad, pero se mienten

Tú y yo sabemos que el edén también tiene lo suyo

No me fuerzo a ser feliz, solo huyo

Disfruto de lo bueno, de lo malo, ya no me escabullo

Solo soy uno, sí, pero si me uno ya no estoy solo

Amor de lobo a su manada, aúllo

Au-au-aún se escucha el murmullo del río

Y hay una Luna llena en el vacío

Yo siento amor en el pecho

Y una satisfacción enorme de que ha sido noble lo que he hecho

Lo poquísimo que he hecho

Las veces que me he equivocado han servido de algo

Valoro la pena que cargo

Aprendamos algo juntas

Para obtener respuestas primero hay que hacer bien las preguntas

Tú dime ¿Por qué seguimos siendo tan torpes?

No nos enseñan nada los golpes, lo sé

Al final perdemos el norte

Sé que no alcanzaré el horizonte, pero seguiré en pie

No nos enseñan los golpes

Ni nos evitan los cortes que están aún por ver

El horizonte es ese desorden qué hay que resolver

Responder de una vez ¿Por qué?

Ah, esta mierda, esta mierda

Con esta mierda

Siempre con esta mierda

Entre tú y yo ¿Tú que tal con lo tuyo?

¿Hay agujeros negros en tu interior?

Intuyo

¿Mucho barullo?

Tranqui, tienes mi apoyo

Si te veo en el hoyo no huyo, ni me callo ni te engullo

Ey en serio, si quieres puedes desahogar ese murmullo

Hacerte examen, lamentarte con orgullo

Es lo suyo, yo callo y escucho

Con mucho gusto, me ajusto, lo justo, lo juro no juzgo

Cuando todo suena raro, absurdo y cansa

Como un calcetín usado que el entorno desgasta

Cuando el dolor es el único motor

Cuando el sollozo por la rabia hoy encalla y no sacia

Cuando te duele y cuando te aplasta

Cuando el octubre sacude el corazón

Sucumbe con razón y no encontraras motivos

Puedo acompañarte si decides elegir el sigilo

Si te quemas del tema y todo tiembla, no temas

Tú también estabas cuando tuve yo los problemas ¿Recuerdas?

Arrima tu autoestima encima de mi hombro

También puedo recogerte si prefieres ser escombros

Aunque nunca lo has notado tan nítido y claro

Quizá no sepas explicarlo, pero yo te entiendo

Hazme parte para liberarte de este peso

Descárgate, desbórdate ¡Eh, qué suene inmenso!

Hicimos de estar juntos el remedio pa' los golpes

De cometer errores el mejor de los deportes

Sé que no somos inmunes al dolor, pero el sufrimiento

En este cuento sabemos que no es eterno

Ya jamás le digo a nadie que no llore

Que sea cada lágrima el golpe que rompe el molde

Un estallido enorme

Del dolor del esternón al descontrol del desconforme

Torpes, pero nunca pusilánimes

Yo puse fin al despropósito de fustigarme

No les haré el trabajo a los que vienen a mermarme

Por ver a mi madre alegre van a verme levantarme

Sí, tan insultantemente simple es por mi parte

Porque el alma me arde al verte hablar de

Lo que pudo ser y no se pudo

Porque el mundo es muy injusto en este punto

Devolver el golpe también vale

Vale que es un curro crudo, pero aún no llegas tarde

Tú no sabes, en qué paso estará el siguiente abismo

Ni hasta cuando los demás permitirán tu victimismo

Mis motivos son los mismos que los tuyos, tío

Y el antídoto para tu hastío está en ti mismo

Tú dime ¿Por qué seguimos siendo tan torpes?

No nos enseñan nada los golpes, lo sé

Al final perdemos el norte

Sé que no alcanzaré el horizonte, pero seguiré en pie

No nos enseñan los golpes

Ni nos evitan los cortes que están aún por ver

El horizonte es ese desorden qué hay que resolver

Responder de una vez ¿Por qué?

We zijn papieren mensen verslaafd aan een totem

Een weerloos hunebed, waar de kogels vanaf kaatsen

Tussen tranen en legers, wie zal de stemmen kunnen horen

En spijt dat uit het bos ontspruit?

Wie?

Wie van hen allemaal?

Allemaal

Dat hoop ik tenminste, dat is wat ik wil

Kom, alles wat ik heb is van jou

Ik heb net een treinbaan gebouwd

Hier, ik geef je zelfs mijn trots

En dus is er geen mislukking, tot de wrok dat ze hem goed doen

Ze denken de waarheid te kennen, maar ze liegen

Jij en ik weten dat Eden ook zijn eigen heeft

Ik dwing mezelf niet om gelukkig te zijn, ik ren gewoon weg

Ik geniet van het goede, het slechte, ik sluip niet langer weg

Ik ben er maar één, ja, maar als ik meedoe ben ik niet meer alleen

Wolfs liefde voor zijn roedel, huil ik

Au-au-je kunt nog steeds het geruis van de rivier horen

En er is een volle maan in de leegte

Ik voel liefde in mijn borst

En een enorme voldoening dat wat ik heb gedaan nobel is geweest

Het weinige dat ik heb gedaan

De keren dat ik ongelijk heb gehad, hebben ergens voor gediend

Ik waardeer de waarde die ik aanreken

laten we samen iets leren

Om antwoorden te krijgen, moet je de vragen eerst goed stellen.

Vertel me eens, waarom zijn we nog steeds zo onhandig?

De slagen leren ons niets, ik weet het

Uiteindelijk verliezen we het noorden

Ik weet dat ik de horizon niet zal bereiken, maar ik zal nog steeds staan

Ze leren ons geen slagen

Ook de bezuinigingen die nog in het verschiet liggen, gaan we niet uit de weg

De horizon is die puinhoop die moet worden opgelost

Reageer meteen Waarom?

Ah deze shit, deze shit

met deze zooi

altijd met dat gedoe

Tussen jou en mij, hoe zit het met de jouwe?

Zitten er zwarte gaten in je?

ik voel

Teveel lawaai?

Rustig, je hebt mijn steun

Als ik je in het gat zie, ren ik niet weg, ik zwijg niet en slik je niet in

Hé serieus, als je wilt, kun je dat gemompel ventileren

Doe een examen, spijt met trots

Het is zijn ding, ik zwijg en luister

Met plezier pas ik me aan, net genoeg, ik zweer dat ik niet oordeel

Als alles raar, absurd en vermoeiend klinkt

Als een gebruikte sok die door het milieu verslijt

Als pijn de enige motor is

Wanneer de snik van woede vandaag vastloopt en niet bevredigt

Wanneer het pijn doet en wanneer het je verplettert

Wanneer oktober het hart schudt

Geef toe aan de rede en je zult geen redenen vinden

Ik kan je vergezellen als je besluit om voor stealth te kiezen

Als je het onderwerp uitbrandt en alles trilt, wees dan niet bang

Jij was er ook toen ik de problemen had, weet je nog?

Gooi je zelfrespect op mijn schouder

Ik kan je ook ophalen als je liever een puinhoop bent

Hoewel je het nog nooit zo scherp en duidelijk hebt opgemerkt

Je weet misschien niet hoe je het moet uitleggen, maar ik begrijp je

Laat me scheiden om je van dit gewicht te bevrijden

Uitladen, overlopen Hé, dat klinkt enorm!

We maakten samenzijn de remedie tegen de klappen

Van fouten maken het beste van sport

Ik weet dat we niet immuun zijn voor pijn, maar voor lijden

In dit verhaal weten we dat het niet eeuwig is

Ik zeg nooit tegen iemand dat hij niet meer moet huilen

Laat elke traan de klap zijn die de mal breekt

een enorme knal

Van de pijn van het borstbeen tot het gebrek aan controle van de ontevredenen

Onhandig, maar nooit bang

Ik maakte een einde aan de onzin om mezelf te zwepen

Ik zal niet het werk doen van degenen die mij komen kleineren

Om mijn gelukkige moeder te zien, zullen ze me zien opstaan

Ja, zo beledigend simpel is het van mijn kant

Omdat mijn ziel brandt als ik je zie praten

Wat had kunnen zijn en niet kunnen

Omdat de wereld op dit moment erg oneerlijk is

Terugslaan is ook prima

Oké, het is een ruwe klus, maar je bent nog niet te laat

Je weet niet, in welke stap de volgende afgrond zal zijn

Pas wanneer zullen anderen je slachtofferschap toestaan

Mijn motieven zijn dezelfde als die van jou, man

En het tegengif voor je verveling zit in jezelf

Vertel me eens, waarom zijn we nog steeds zo onhandig?

De slagen leren ons niets, ik weet het

Uiteindelijk verliezen we het noorden

Ik weet dat ik de horizon niet zal bereiken, maar ik zal nog steeds staan

Ze leren ons geen slagen

Ook de bezuinigingen die nog in het verschiet liggen, gaan we niet uit de weg

De horizon is die puinhoop die moet worden opgelost

Reageer meteen Waarom?