Statues Can Bend - Laetitia Sadier

Statues can bend sheltered against openness

But so hard is their heart that if it drops, it breaks

The wind may blow caress their limbs

A softening the breath of reminiscence

On a life of reluctance pacing in all the body

Burning with sensuality, the flame is embrace

The wind (is blowing through) stripping (the many colored lights)

Dissipate into oblivion mirrored infinite

Unadulterated light rejoining the starry night

Who knows but doesn’t speak

Beelden kunnen beschut tegen openheid buigen

Maar hun hart is zo hard dat als het valt, het breekt

De wind kan hun ledematen strelen

Een verzachting van de adem van herinnering

Over een leven van terughoudend ijsberen in het hele lichaam

Brandend van sensualiteit, de vlam is omhelzing

De wind (waait door) stript (de vele gekleurde lichtjes)

Verdwijn in de vergetelheid gespiegeld oneindig

Onvervalst licht dat zich weer bij de sterrennacht voegt

Wie weet maar spreekt niet