Ceci Est Le Coeur - Laetitia Sadier

Ceci est le coeur

(De Laetitia)

Et dans mon coeur il y a

Un grand dÃ(c)sert rouge

Fouetté par la tempête

DÃ(c)sert crÃ(c)pu de sable vermeille

ReflÃ(c)tant divers strates de lumière

La tempête par moments se calme

Laissant apparaître un château

Aux ramparts Ã(c)levÃ(c)s

LÃ -haut sur la colline

La porte en bois s’ouvre et laisse apercevoir

(Un disque bleu duquel un peut tomber au fond de l’horizon)

Au-dessus l’eau verte flambe de dÃ(c)sir

(Au fond, le lac cassant mal acÃ(c)ré stagne depuis des millions d’annÃ(c)es)

Sans relâche un mouvement qui s’ouvre et se ferme

(C'est une fantôme, qui vit, qui luit jaillit du fond de l’univers)

Nous pas foulent la terre

D’un grand champ d’air

Qui s'Ã(c)lève là -haut

Oui de l’arbre, la vue est belle

Nous a-t-on dit, d’instinct

Nous le savons, nous avanç ons

Dit is het hart

(Van Laetitia)

En in mijn hart is er

Een grote rode woestijn

Geslagen door de storm

DÃ(c)sert crÃ(c)pu van vermiljoenzand

Weerkaatsing van verschillende lichtlagen

De storm bedaart soms

Een kasteel laten verschijnen

Bij de hoge wallen

Boven op de berg

De houten deur gaat open en onthult

(Een blauwe schijf waarvan men naar de bodem van de horizon kan vallen)

Boven het groene water vlammen van verlangen

(Op de achtergrond staat het slecht acÃ(c)brosse meer al miljoenen jaren stil)

Meedogenloos een beweging die opent en sluit

(Het is een geest, levend, schijnend vanuit de diepten van het universum)

We betreden de aarde niet

Vanuit een groot luchtveld

Wie stijgt daar op?

Ja vanuit de boom, het uitzicht is prachtig

We kregen instinctief te horen dat

We weten het, we gaan verder