Vengo - La Fuga

Iba para estudiante, no para artista

Vengo de familia rota, de infancia partida

En los billares aprendí más que en la escuela

Frases vacías y huecas de aquella maestra

Vengo de una ciudad pequeña y honesta

Donde el frío es arte y sus calles abiertas

En ellas crecí, en ellas me pierdo

Cuando vuelvo de viaje y me encuentro sediento

Los recuerdos pesan, son cemento en mi maleta

Vengo a escupirte mis canciones

Vengo a dormir frente a tu puerta

Vengo a pedirte un trago y algo de paciencia

Vengo a decirte que no duermo

Porque me ahogo en mi tristeza

Debería sonreir pero me cuesta

Soy ciudadano del mundo, aborrezco la guerra

Nunca entendí los visados ni sus fronteras

Para soñar no hace falta plata ni monedas

Hoy cantaremos aquí, mañana donde sea

Nos veremos donde halla una botella

Un escenario, una risa, una luna llena

Una cama de hotel, un puñado de estrellas

Allí donde nunca las lágrimas valgan la pena

Los recuerdos pesan, son cemento en mi maleta

Vengo a escupirte mis canciones

Vengo a dormir frente a tu puerta

Vengo a pedirte un trago y algo de paciencia

Vengo a decirte que no duermo

Porque me ahogo en mi tristeza

Debería sonreir pero me cuesta

Ik ging voor een student, niet voor een artiest

Ik kom uit een gebroken gezin, uit een gebroken jeugd

Ik heb meer geleerd in biljart dan op school

Lege en holle zinnen van die leraar

Ik kom uit een kleine eerlijke stad

Waar de kou kunst is en zijn open straten

Ik ben erin opgegroeid, ik verlies mezelf erin

Als ik terugkom van een reis en ik merk dat ik dorst heb

Herinneringen zijn zwaar, ze zijn cement in mijn koffer

Ik kom om je mijn liedjes te spugen

Ik kom voor je deur slapen

Ik kom je om een ​​drankje en wat geduld vragen

Ik kom je vertellen dat ik niet slaap

Omdat ik verdrink in mijn verdriet

Ik zou moeten glimlachen, maar het is moeilijk voor mij

Ik ben een wereldburger, ik haat oorlog

Ik heb visa of hun grenzen nooit begrepen

Om te dromen heb je geen geld of munten nodig

Vandaag zullen we hier zingen, morgen waar dan ook

We ontmoeten elkaar waar een fles is

Een podium, een lach, een volle maan

Een hotelbed, een handvol sterren

Daar waar tranen het nooit waard zijn

Herinneringen zijn zwaar, ze zijn cement in mijn koffer

Ik kom om je mijn liedjes te spugen

Ik kom voor je deur slapen

Ik kom je om een ​​drankje en wat geduld vragen

Ik kom je vertellen dat ik niet slaap

Omdat ik verdrink in mijn verdriet

Ik zou moeten glimlachen, maar het is moeilijk voor mij