Por verte sonreír (Acústico 2006) - La Fuga

Hace tiempo `prometí escribirte una canción

Como siempre, mal y tarde, la tienes aquí

Sabes bien, como soy, que no suelo mentir

Siempre que lo hice fue por verte sonreír

Llámame, te quiero escuchar

Ya lo ves, no siempre me va bien

Al cantar me duele el corazón

Y enloquezco cada noche

En cada actuación

Fui yo quien dijo no, y ahora en la misma mesa

Se me enfría el café mientras dices que te va bien

Tranquila, ya no volveré a llamar, no me volverás a ver

Esta vez me marcho para no volver

Y ahora cansado de mirar tu foto en la pared

Cansado de creer que todavía estás

He vuelto a recordar las tardes del café

Las noches locas que siempre acaban bien

Y me he puesto a gritar estrellando el whisky en la pared

Por verte sonreír he vuelto yo a perder

Lang geleden heb ik beloofd een liedje voor je te schrijven

Zoals altijd, slecht en laat, heb je het hier

Je weet heel goed, zoals ik ben, dat ik meestal niet lieg

Telkens als ik dat deed was het om je te zien lachen

Bel me, ik wil naar je luisteren

Zie je, het gaat niet altijd goed met mij

Als ik zing, doet mijn hart pijn

En ik word elke avond gek

in elke uitvoering

Ik was het die nee zei, en nu aan dezelfde tafel

Mijn koffie wordt koud terwijl jij zegt dat het goed met je gaat

Maak je geen zorgen, ik bel niet meer, je zult me ​​niet meer zien

Deze keer vertrek ik om niet terug te keren

En nu moe van het kijken naar je foto aan de muur

Moe van het geloven dat je nog steeds bent

Ik herinner me de koffiemiddagen weer

De gekke nachten die altijd goed aflopen

En ik begon te schreeuwen terwijl ik de whisky op de muur liet vallen

Om je te zien lachen, heb ik weer verloren