Cuando Maurice se va - La Fuga

Dice que sabe volar

Con dos alas de papel

Que escribe por no llorar

Las heridas del ayer;

Que no vuelvan más

Trabaja de estafador

Para Maurice uno y uno no son dos

En la escuela del vivir

Siempre matricula de honor

Viejo trovador

Siempre de pensión

Nunca paga el mes de abril

Si aprieta el corazón:

Poema y buen porrón

Y a sonreír

¿Quién va a pagar?

Dice cuando sale del bar

Y se inventa una canción

Roba un papel y se dibuja como es:

Mujeriego y soñador, socio del placer

Si saliera de alcalde, todo iría mejor

Rompería las normas, soltaría al ladrón

Estaría obligada la imaginación

Pintaría las calles de color

Hij zegt dat hij weet hoe hij moet vliegen

Met twee papieren vleugels

wie schrijft om niet te huilen?

De wonden van gisteren;

Dat ze niet meer terugkomen

Werk als oplichter

Voor Maurice is één en één geen twee

In de levensschool

Altijd met eer

oude troubadour

altijd met pensioen

Je betaalt nooit voor de maand april

Als uw hart verstrakt:

Gedicht en een goede porno

en om te glimlachen

Wie gaat betalen?

Hij zegt wanneer hij de bar verlaat

En er is een liedje uitgevonden

Hij tekent een stuk papier en tekent zichzelf zoals hij is:

Womanizer en dromer, plezierpartner

Als ik burgemeester was, zou alles beter zijn

Ik zou de regels breken, de dief laten gaan

De verbeelding zou worden geforceerd

Ik zou de straten in kleur schilderen