C'est dans Paris - La Bottine Souriante

C’est dans Paris y a-t-une brune

Qu’y est parfaite en beauté

Qui vit dans l’embarras

Si belle et jolie, qu’elle pleura son amant

Qu’elle pleura son amant sur la perte d’un chat

Par un grand jour de fête, cette pauvre bête

Fut pris d’un grand mal de tête

D’une douleur d’estomac

On lui coupa l’oreille, on lui tranch' la merveille

Le troisième d’un conseil que le chat expira

En voyant cette carcasse étendue sur la place

En gigotant des pattes, attendant son trépas

Parmi tous ces auteurs

Parmi tous ces sculpteurs

Un beau bouquet de fleurs sur le pied d’un sofa

Il faut aller sur l’enverrière, le cimetière

La grande suite par-derrière

Portée par quatre chats

Quatre chats ben honnêtes

Le dos couvert de crêtes

Des gants noirs dans les mains

Portant les coins du drap

Qui a composé la chanson, sont trois garçons

Dévidant les bouteilles, remplissant les flacons

Quand on aura bu de ce bon superflu

À la tonne nous irons

La champlure nous vid’rons

Het is in Parijs dat er een brunette is

Dat er volmaakt is in schoonheid

Die in verlegenheid leeft

Zo mooi en mooi, dat ze huilde om haar minnaar

Dat ze om haar minnaar rouwde om het verlies van een kat

Op een geweldige vakantie, dit arme beest

Werd gegrepen met een grote hoofdpijn

Van buikpijn

Snijd zijn oor af, snijd hem het wonder af

De derde van een tip dat de kat is overleden

Dit karkas op het plein zien liggen

Wriemelende poten, wachtend op zijn ondergang

Tussen al deze auteurs

Tussen al deze beeldhouwers

Een prachtig boeket bloemen op de poot van een bank

Je moet naar de luifel, de begraafplaats

De grote suite erachter

Gedragen door vier katten

Vier hele eerlijke katten

De rug bedekt met ribbels

Zwarte handschoenen in de handen

Het dragen van de hoeken van het blad

Die het lied hebben gecomponeerd, zijn drie jongens

De flesjes afwikkelen, de flesjes vullen

Als we van deze goede overdaad hebben gedronken

Met de ton gaan we

De champlure zullen we legen