Кристина - Крылья Осени

Бесконечная жизнь, и дорог впереди много,

Всё течёт и бурлит, кто-то смотрит нам вслед строго.

Но во мраке путей счастье зыбкое так близко,

В ожиданье вестей беспокойные шлём письма.

А Кристина юная у окна

Молча поправляет свои банты,

Смотрит в облака, и как все она

Грезит в тишине о большой любви.

Солнечные зайчики на стекле,

И улыбка детская, как рассвет,

И война совсем где-то вдалеке,

Ну, а для неё её просто нет.

Бесконечные дни, и стремление вверх воли,

Нужно всё же идти, все расписаны нам роли.

В темноте холод звёзд отмеряет земля вехи,

Смысл жизни так прост, у Кристины он весь в смехе.

А Кристина юная у окна

Молча поправляет свои банты,

Смотрит в облака, и как все она

Грезит в тишине о большой любви.

Солнечные зайчики на стекле,

И улыбка детская, как рассвет,

И война совсем где-то вдалеке,

Ну, а для неё её просто нет.

Жизни рождаться, пуле в ночи лететь,

Новой надежде в небе гореть,

Сладко вздыхая, ляжет Кристина спать,

Чтобы проснувшись, снова мечтать.

А Кристина юная у окна

Молча поправляет свои банты,

Смотрит в облака, и как все она

Грезит в тишине о большой любви.

Солнечные зайчики на стекле,

И улыбка детская, как рассвет,

И война совсем где-то вдалеке,

Ну, а для неё её просто нет.

Eindeloos leven, en er zijn vele wegen in het verschiet,

Alles stroomt en bruist, iemand waakt streng voor ons.

Maar in de duisternis van de paden is onvast geluk zo dichtbij,

In afwachting van nieuws worden onrustige brieven verstuurd.

En Christina is jong bij het raam

Stil past zijn bogen,

Kijkt in de wolken, en hoe ze

In stilte dromend over grote liefde.

Zonnige konijntjes op glas,

En de glimlach van een kind, als de dageraad,

En de oorlog is ergens ver weg,

Nou, voor haar bestaat het gewoon niet.

Eindeloze dagen en opwaarts streven van de wil,

We moeten nog gaan, alle rollen zijn ons toegewezen.

In de duisternis meet de kou van de sterren de mijlpalen van de aarde,

De zin van het leven is zo simpel, Christina lacht erom.

En Christina is jong bij het raam

Stil past zijn bogen,

Kijkt in de wolken, en hoe ze

In stilte dromend over grote liefde.

Zonnige konijntjes op glas,

En de glimlach van een kind, als de dageraad,

En de oorlog is ergens ver weg,

Nou, voor haar bestaat het gewoon niet.

Het leven is geboren, een kogel in de nachtvlieg,

Een nieuwe hoop om in de lucht te branden,

Zoet zuchtend, zal Christina gaan slapen,

Om wakker te worden en weer te dromen.

En Christina is jong bij het raam

Stil past zijn bogen,

Kijkt in de wolken, en hoe ze

In stilte dromend over grote liefde.

Zonnige konijntjes op glas,

En de glimlach van een kind, als de dageraad,

En de oorlog is ergens ver weg,

Nou, voor haar bestaat het gewoon niet.