Стреляй - KREC

Годы как станции летят.

Жалко, не кольцевая

Не успеваем ни черта, видим лишь очертания

Мысли черпаем в классных кадрах, ищем новый ракурс

Ходим по краю.

Наше время поднимает планку

Мечта — тот факел, что во мраке отгоняет гарпий

Храни её как старый флаер в потайном кармане

Крики «Титаник тонет!»

— пофиг, я играю танго

Несколько клавиш не хватает — мир не идеален

Нота запала в душу сразу.

Доверяю знакам

Вижу их в тёмных подворотнях, в лужах на асфальте

В небрежных взглядах пешеходов.

Пишу машинально

Пометки на полях сражений в бортовом журнале

По небу журавлиной стаей проплывают шансы

Я укрываю, что осталось от лесных пожаров

Не обижаюсь, в этом жанре нету места слабым

Аллея славы или свалка, непрерывный спарринг

Кто опускает руки, тут же пропускает с правой

Время исправит что-то, брачо, но оставит шрамы

Не надышаться перед казнью — иду как на праздник

Те, кто вчера мне пели оды, обнажают шпаги

Прячась под масками, стреляй!

Давай покончим на этом

Снова мне кто-то добавил яд

В бокал с вином незаметно

Прячась под масками, стреляй!

Давай покончим на этом

Снова мне кто-то добавил яд

В бокал с вином незаметно

Поберегите слёзы, горсти земли, и те фразы

Что произносят, когда время приходит прощаться

Да, наше детство — это сплошь чердаки и подвалы

Сидим на трубах, греем руки холодным февральским

Мои пятнадцать яркой кляксой на сером паласе

В двадцать гоним по трассе, курим, не глядя не знаки

Тридцать — реальность давит, камни, суставы, усталость

Сорок уже не за горами, брат.

Скоро узнаем

Я завязал со многим, в том числе, верить прогнозам

Fuze — та заноза, от которой так ёрзают звёзды

Пофиг на возраст, если ты душой дерзкий подросток

Юный оболтус, что исчезнет под утро с обозом

Волны эмоций, осень, ноздри, вдыхаю свободу

Помню неплохо хоронивших меня и их хохот

В чёрных колодцах глухим эхом разносится голос

С магнитной плёнки, будто колокол целой эпохи

Прячась под масками, стреляй!

Давай покончим на этом

Снова мне кто-то добавил яд

В бокал с вином незаметно

Прячась под масками, стреляй!

Давай покончим на этом

Снова мне кто-то добавил яд

В бокал с вином незаметно

Jaren vliegen als stations.

Sorry, niet bellen

We hebben nergens tijd voor, we zien alleen de contouren

We halen gedachten uit coole shots, op zoek naar een nieuwe invalshoek

We lopen langs de rand.

Onze tijd legt de lat hoger

De droom is de fakkel die de harpijen in de duisternis verdrijft

Bewaar het als een oude flyer in een geheime zak

Geschreeuw van "Titanic zinkt!"

- maakt niet uit, ik speel tango

Er ontbreken een paar sleutels - de wereld is niet perfect

De noot drong meteen door in de ziel.

Ik vertrouw op de tekenen

Ik zie ze in donkere deuropeningen, in plassen op het asfalt

In de achteloze blikken van voetgangers.

ik schrijf automatisch

Opmerkingen over de slagvelden in het logboek

Kansen zweven door de lucht als een zwerm kraanvogels

Ik beschut wat er over is van de bosbranden

Ik ben niet beledigd, in dit genre is geen plaats voor de zwakken

Walk of fame of dump, continu sparren

Wie zijn handen laat zakken, mist meteen van rechts

De tijd zal iets repareren, bracho, maar het zal littekens achterlaten

Adem niet voor de executie - ik ga alsof ik op vakantie ben

Degenen die gisteren odes voor mij zongen, trekken hun zwaard

Verscholen achter maskers, schieten!

Laten we hier een einde aan maken

Iemand heeft weer vergif aan me toegevoegd

Onmerkbaar in een glas wijn

Verscholen achter maskers, schieten!

Laten we hier een einde aan maken

Iemand heeft weer vergif aan me toegevoegd

Onmerkbaar in een glas wijn

Bewaar tranen, handenvol aarde en die zinnen

Wat zeggen ze als het tijd is om afscheid te nemen?

Ja, onze kindertijd bestaat uit allemaal zolders en kelders

We zitten op de pijpen, warmen onze handen op met de koude februari

Mijn vijftien heldere vlek op een grijs tapijt

Om twintig rijden we langs de snelweg, we roken zonder op de borden te kijken

Dertig - realiteit verplettert, stenen, gewrichten, vermoeidheid

Veertig is net om de hoek, broer.

We zullen het snel weten

Ik heb veel dingen opgegeven, waaronder gelovige voorspellingen

Fuze is die splinter die de sterren zo doet kronkelen

Geef niet om leeftijd als je een brutale tiener in hart en nieren bent

Een jonge dwaas die in de ochtend zal verdwijnen met een konvooi

Golven van emoties, herfst, neusgaten, ik adem vrijheid in

Ik herinner me goed degenen die mij en hun gelach begroeven

In de zwarte putten echoot een stem met een doffe echo

Van een magnetische film, als een bel van een heel tijdperk

Verscholen achter maskers, schieten!

Laten we hier een einde aan maken

Iemand heeft weer vergif aan me toegevoegd

Onmerkbaar in een glas wijn

Verscholen achter maskers, schieten!

Laten we hier een einde aan maken

Iemand heeft weer vergif aan me toegevoegd

Onmerkbaar in een glas wijn