A Way Home - Колизей

You are gazing at the stars — high above there is a path

Leading over sleeping hills to the blood red battlefields,

All the prayers for the knight, all the tears for your child

Never make your son return, deep inside you know — he’s gone.

Soon I’ll be fallen from grace,

But my home lies beyond the misty waves,

Way of Hera, carry my farewell

To my homeland!

Deeds of bold will never die, distant stars in stormy sky,

Shine forever and a day, take my last words far away.

Though I long to break these chains and live life once again,

War ends, my hour strikes, only glory never dies.

One more time the sun will rise, dawn will close somebody’s eyes,

If the crystal stars could wait, if they only wouldn’t fade…

If the doom could stay asleep, if the death relaxed his grip,

I could see my native land, where the winds so freely chant.

Soon I’ll be fallen from grace,

But my home lies beyond the misty waves,

Way of Hera, carry my farewell

To my homeland.

Execution’s drawing near,

Hope’s lost forevermore,

But we greet the day and sing.

This majestic joyful hymn

Burns the hearts of our foes.

Where fear’s chased, there stays a pride,

I follow the starlight.

And no matter if heads roll,

Realms of heaven call the souls.

(Star roads call the souls)

Je staart naar de sterren - hoog daarboven is een pad

Leidt over slapende heuvels naar de bloedrode slagvelden,

Alle gebeden voor de ridder, alle tranen voor je kind

Laat je zoon nooit terugkeren, diep van binnen weet je: hij is weg.

Binnenkort zal ik uit de gratie vallen,

Maar mijn huis ligt achter de mistige golven,

Way of Hera, draag mijn vaarwel

Naar mijn vaderland!

Daads van gedurfde zullen nooit sterven, verre sterren in stormachtige lucht,

Schijn voor altijd en een dag, neem mijn laatste woorden ver weg.

Hoewel ik ernaar verlang om deze ketenen te verbreken en het leven opnieuw te leven,

Oorlog eindigt, mijn uur slaat, alleen glorie sterft nooit.

Nog een keer zal de zon opkomen, de dageraad zal iemands ogen sluiten,

Als de kristallen sterren konden wachten, als ze maar niet zouden vervagen...

Als de ondergang kon blijven slapen, als de dood zijn greep versoepelde,

Ik kon mijn geboorteland zien, waar de wind zo vrijelijk zingt.

Binnenkort zal ik uit de gratie vallen,

Maar mijn huis ligt achter de mistige golven,

Way of Hera, draag mijn vaarwel

Naar mijn vaderland.

De executie nadert,

Hoop is voor altijd verloren,

Maar we begroeten de dag en zingen.

Deze majestueuze vrolijke hymne

Verbrandt de harten van onze vijanden.

Waar angst wordt achtervolgd, blijft trots,

Ik volg het sterrenlicht.

En het maakt niet uit of er koppen rollen,

Rijken van de hemel noemen de zielen.

(Sterrenwegen noemen de zielen)