Странник во тьме - Колизей

В дверь мою открытую вошла,

Поздней гостьей села у стола.

Я с тобою встречи не искал,

Ты — моя тоска…

Ты смотри, и взгляд не отводи,

Все у нас с тобою впереди.

Прошлого теперь ни чуть не жаль.

Ты — моя печаль…

Я странник во тьме,

Боль бродит во мне.

Гость вечный — луна,

Свет дарит свой.

Я пленник ночной,

Храню твой покой всегда!

Помнишь, были счастливы с тобой?

Как хотел я стать твоей судьбой

Сердце не забудет никогда,

Ты — моя беда…

Я не в силах память изменить,

Трудно эту боль в себе носить.

Снова вижу я твои глаза,

Ты — моя слеза…

Я странник во тьме,

Боль бродит во мне.

Гость вечный — луна,

Свет дарит свой.

Я пленник ночной,

Храню твой покой всегда!

Ze ging mijn open deur binnen,

De overleden gast zat aan tafel.

Ik zocht niet naar een ontmoeting met jou,

Jij bent mijn verdriet...

Je kijkt en kijkt niet weg

Alles ligt voor ons met u.

Het verleden is nu niet een beetje jammer.

Jij bent mijn verdriet...

Ik ben een zwerver in het donker

Pijn dwaalt door me heen.

De eeuwige gast is de maan,

Licht geeft zijn eigen.

Ik ben een gevangene van de nacht

Ik bewaar je vrede altijd!

Weet je nog dat je blij met je was?

Hoe ik jouw lot wilde zijn

Het hart zal nooit vergeten

Jij bent mijn probleem...

Ik kan mijn geheugen niet veranderen

Het is moeilijk om deze pijn in jezelf te dragen.

Ik zie je ogen weer

Jij bent mijn tranen...

Ik ben een zwerver in het donker

Pijn dwaalt door me heen.

De eeuwige gast is de maan,

Licht geeft zijn eigen.

Ik ben een gevangene van de nacht

Ik bewaar je vrede altijd!