Сколько дорог... - Колизей

Быстро время мчится, в прошлом тают лица,

Только есть предание одно…

Много лет назад жил на свете рыцарь,

Что не знал гербов и орденов.

Вечно в дороге всегда одинокий,

Кому он и в чем дал обет?

Вправду ль то было?

Только решил он

Стать несущим свет.

Сколько дорог тебе нужно пройти —

Леса и озера лежат впереди,

Мрак наступает, но звезды сияют,

Путь освещая.

Твой конь, словно ветер, летит!

Над землей ночная мгла,

Миром правят силы зла,

Старый замок в тени облачен.

Все в замке том спит мертвым сном,

Только не смыкает глаз дракон.

Рог зазвучал, на доспехи легли

Отблески полной луны.

В битву пора стражу добра —

Драконы не страшны!

Путь его к логову змея привел.

Здесь стены колючий кустарник оплел.

Башни застыли, и небо пронзили

Острые шпили, над ними злых чар ореол.

Соло: Роман

Крылья ужаса в кромешной тьме свистят,

Пред тобой сверкнул холодный взгляд.

Нет пути назад — ты в логове огня.

Близок враг, и смерть близка.

Ты занес свой меч над головою,

Ты давно привык играть с судьбою.

Может, повезет тебе и в этот раз

Рука твоя не дрогнет в трудный час.

И до рассвета шло сраженье —

Метались призрачные тени,

Звенела сталь, пылало пламя,

И черный змей был обезглавлен…

И над проклятой долиной

Вдруг раздался гром с небес.

Дождь, смывая чары, хлынул,

Замок сумрачный исчез.

Соло: Игорь, Роман

Вьется дорога, осталось так много

Израненных бедами мест.

Вновь храбрый рыцарь скачет к границам

Темных королевств…

Берегом моря, песками меж гор,

Ведут нас дороги в бескрайний простор,

Солнцем согретый, и рыцари света

Странствуют где-то на этой земле до сих пор…

De tijd gaat snel, gezichten smelten in het verleden,

Er is maar één legende...

Vele jaren geleden leefde er een ridder,

Dat hij geen wapenschilden en bevelen kende.

Altijd onderweg, altijd eenzaam

Aan wie en waarin heeft hij een gelofte afgelegd?

Was het echt?

Hij heeft zojuist besloten

Word een brenger van licht.

Hoeveel wegen moet je gaan -

Voor ons liggen bossen en meren

De duisternis komt, maar de sterren schijnen

Het pad verlichten.

Je paard vliegt als de wind!

Over de aardse nachtnevel,

De krachten van het kwaad regeren de wereld

Het oude kasteel in de schaduw is bewolkt.

Alles in dat kasteel slaapt als een dode slaap,

Alleen de draak sluit zijn ogen niet.

De hoorn klonk, ze gingen op het harnas liggen

Weerspiegelingen van de volle maan.

Het is tijd voor de strijd om het goede te bewaken -

Draken zijn niet eng!

Zijn pad leidde hem naar het hol van de slang.

Hier zijn de muren bedekt met doornstruiken.

De torens bevroor en de lucht werd doorboord

Scherpe torenspitsen, aureool van kwade spreuken erboven.

Solo: Romantiek

Vleugels van terreur fluiten in het pikkedonker,

Een koude blik flitste voor je uit.

Er is geen weg terug - je bent in het hol van vuur.

De vijand is nabij en de dood is nabij.

Je hief je zwaard boven je hoofd,

Je bent al lang gewend om met het lot te spelen.

Misschien heb jij deze keer ook geluk

Je hand zal niet beven in moeilijke tijden.

En tot het ochtendgloren was er een strijd -

Spookachtige schaduwen schoten voorbij

Staal klonk, vlammen laaiden op,

En de zwarte slang werd onthoofd...

En over de vervloekte vallei

Plots kwam er donder uit de hemel.

De regen, die de betovering wegspoelde, stroomde,

Het sombere kasteel is verdwenen.

Solo: Igor, Roman

Kronkelende weg, nog zoveel over

Onrustige plaatsen.

Weer galoppeert de dappere ridder naar de grens

Donkere koninkrijken...

Bij de zee, bij het zand tussen de bergen,

De wegen leiden ons naar de grenzeloze uitgestrektheid,

Verwarmd door de zon en de ridders van het licht

Ze dwalen nog steeds ergens op deze aarde...