Late for the Devil - Kid Harpoon

I used to be a Capricorn, stolen,

a mother bore me with all her love.

Cavities, and tiny portions,

shared amongst my fellow orphans.

One always gets away.

Neither eye has grown,

a pupil, soggy bones,

home is where the heart is.

Wave goodbye and wish good tidings,

it was good for while it lasted.

I have been moved along.

And I suppose,

it’s better than never my soul,

it’s late for the devil.

I must have missed him calling out.

I smile, for the first time ever,

my soul, flies through heaven.

The early bird gets the worm.

No time to lose, I am,

mute, too experienced the ways, of my words.

Feel an awkward breeze,

the bending of my knees.

Rejoice,

I am at peace.

And I suppose,

it’s better than never my soul,

it’s late for the devil.

I must have missed him calling out.

I smile,

for the first time ever,

my soul,

flies through heaven.

The early bird gets the worm.

Till the walls come falling, hands.

Much too young to understand.

Things don’t always go to plan, I’m upsidedown.

Again.

Oh-oh-oh-oh!

Feel an awkward breeze,

the bending of my knees.

Rejoice,

I am at peace.

And I suppose, it’s better than never,

my soul, it’s late for the devil.

I must have missed him calling out.

I smile, for the first time ever,

my soul, flies through heaven.

Here I am reborn, again.

Reborn again.

Ik was een Steenbok, gestolen,

een moeder baarde me met al haar liefde.

Holten en kleine porties,

gedeeld met mijn medewezen.

Er komt er altijd een weg.

Geen van beide ogen is gegroeid,

een pupil, doorweekte botten,

Oost, West, thuis best.

Zwaai vaarwel en wens goede tijdingen,

het was goed voor zolang het duurde.

Ik ben meebewogen.

En ik veronderstel,

het is beter dan nooit mijn ziel,

het is laat voor de duivel.

Ik moet hem hebben gemist toen hij riep.

Ik lach, voor de eerste keer ooit,

mijn ziel, vliegt door de hemel.

De vroege vogel krijgt de worm.

Geen tijd te verliezen, ik ben,

stom, te ervaren de manieren, van mijn woorden.

Voel een onaangename bries,

het buigen van mijn knieën.

Verheugen,

Ik heb vrede.

En ik veronderstel,

het is beter dan nooit mijn ziel,

het is laat voor de duivel.

Ik moet hem hebben gemist toen hij riep.

Ik lach,

voor de eerste keer ooit,

mijn ziel,

vliegt door de hemel.

De vroege vogel krijgt de worm.

Tot de muren vallen, handen.

Veel te jong om te begrijpen.

Dingen gaan niet altijd volgens plan, ik sta ondersteboven.

Nog een keer.

Oh Oh oh oh!

Voel een onaangename bries,

het buigen van mijn knieën.

Verheugen,

Ik heb vrede.

En ik veronderstel dat het beter is dan nooit,

mijn ziel, het is laat voor de duivel.

Ik moet hem hebben gemist toen hij riep.

Ik lach, voor de eerste keer ooit,

mijn ziel, vliegt door de hemel.

Hier ben ik weer herboren.

Opnieuw geboren.