Kedron Brook - Kevin Johnson

In the last light of evening sun

When summer grasses spoke of early dew

I took an unfamiliar turning

And so I wandered

In the power of some strange subconscious yearning

Down the turnings and the twistings of the road

Till the sun was gone from the distant hill

And Kedron Brook seemed strangely still

FIRST REFRAIN

Visions of sunsets and soft summer skies

Like cellophane papers that danced in my eyes

Echoes of footsteps that wandered their way

Through the last, lonely lights of the day

Feelings of feelings that sent my head reeling

Just wondering how it could be

That the feelings of something so strangely confusing

Were strangely familiar to me

Like the feeling of something I seemed to recall

But I couldn’t remember it all

The feeling as though I had stepped through a door

And I knew I had been there before

SECOND REFRAIN

When the gentry were waltzing to the gentle maxinas

And the hansom cabs swayed

Like young ballerinas

And life was as sweet as an old concertina

That rattled its way through a holiday

When the night was the sight of the weary lamplighters and the crowded marquees

Of the bare-fisted fighters, And the bustles and bows of the Saturday nighters

Were rustling their way through a Saturday

When the world twirled around to an old-fashioned sound

And the seasons were young in the ground

Did I once stand there at Kedron Brook

Watching the sun going down?

In het laatste licht van de avondzon

Toen zomergrassen spraken van vroege dauw

Ik nam een ​​onbekende afslag

En dus dwaalde ik af

In de kracht van een vreemd onderbewust verlangen

Door de bochten en de bochten van de weg

Tot de zon weg was van de verre heuvel

En Kedron Brook leek vreemd stil

EERST ONTHOUDEN

Visioenen van zonsondergangen en zachte zomerluchten

Als cellofaanpapier dat in mijn ogen danste

Echo's van voetstappen die hun kant op dwaalden

Door de laatste, eenzame lichten van de dag

Gevoelens van gevoelens die mijn hoofd deed duizelen

Ik vraag me gewoon af hoe het zou kunnen zijn

Dat de gevoelens van iets zo vreemd verwarrend zijn

Kwamen mij vreemd bekend voor

Zoals het gevoel van iets dat ik me leek te herinneren

Maar ik kon het me niet allemaal herinneren

Het gevoel alsof ik door een deur was gestapt

En ik wist dat ik er eerder was geweest

TWEEDE REFERENTIE

Toen de adel naar de zachte maxina's walste

En de hansom taxi's zwaaiden

Net als jonge ballerina's

En het leven was zo zoet als een oude concertina

Dat ratelde zich een weg door een vakantie

Toen de nacht de aanblik was van de vermoeide lantaarnopstekers en de overvolle feesttenten

Van de vechters met blote vuisten, en het geroezemoes en de bogen van de zaterdagavonden

We ritselden hun weg door een zaterdag

Toen de wereld ronddraaide op een ouderwets geluid

En de seizoenen waren jong in de grond

Stond ik daar ooit bij Kedron Brook

De zon zien ondergaan?