R.I.P. - Kero One

I was 16, when the bell on the phone rings

It’s my homie from church, an ex dope fiend

A little older, wore his heart on his shoulder

A hiphop head so we connected on the totem

Back then I’d kick verses and he’d be on the scrotum

I wish he were around to hear these verses that I wrote Him

Just to clear the air, confusion and misquotings

A good kid with black clouds following his motions

Like «hear ye hear ye» but they don’t hear me

The headline I’ve read for the tenth time, its eerie

«three dead, including Sunday school teacher

An ex dope fiend, turned extroverted church leader»

Is this real?

my hairs raised suddenly

I’m drowning in emotion while shivers swim subtly

I read on «an affair that ends tragic

Teachers pleads for life down the barrel of a magnum

Then point blank shot dead together with his lover

Before the lovers husband took his own life from him»

My eyes turned red, welled up a watered gaze

From hurt, fear, and let down in lots of ways

God!

Why would you allow this if you save?

When evil lurked within, why did my homie disobey?

We got one life, is it ok to be afraid?

At least we got that option stomping through this maze

Its ok to be afraid, many don’t have that option, that’s

So we mourn today

Here one day, then gone away, things will never be the same

I remember her soft skin and her caress

The mistakes that I made and her grace when I confessed

Like politics me and her it was complex

But all the stains would wash away, each time our minds

Connect

We had history, old school like a cassette

Together we opened doors, explored, she knew me best

I imagined us forever, ever, ever

But now I wish I never met her

Why won’t this feeling letup

I can’t forget her staring at our empty bed

The silence is screaming at me, so I stay awake instead

And in the sheets, there’s rooms for extra legs

On my phone no SMS, missed calls, or messages

From tying the knot, to farewell goodbyes and

My stomach twisted up in knots like Bear Grylls tied them

The start and end, it comes full sphere

From the cradle to the grave, I wish you were here.

Here one day, then gone away, things will never be the same

It’s been a little while since I seen your face, getting kinda hard to move on

But the pain is motivation, though its frustrating you don’t know what you have

until it’s gone…

Ik was 16 toen de bel van de telefoon ging

Het is mijn homie van de kerk, een ex dope duivel

Een beetje ouder, droeg zijn hart op zijn schouder

Een hiphophoofd zodat we verbonden waren op de totem

Destijds zou ik verzen trappen en hij zou op het scrotum zijn

Ik wou dat hij in de buurt was om deze verzen te horen die ik hem schreef

Gewoon om de lucht, verwarring en verkeerde aanhalingstekens te klaren

Een goede jongen met zwarte wolken die zijn bewegingen volgen

Zoals 'hoor je, hoor je', maar ze horen me niet

De kop die ik voor de tiende keer heb gelezen, is griezelig

«drie doden, waaronder zondagsschoolleraar»

Een ex-dope-duivel die een extraverte kerkleider werd»

Is dit echt?

mijn haren gingen plotseling omhoog

Ik verdrink in emotie terwijl de rillingen subtiel zwemmen

Ik las op «een affaire die tragisch eindigt»

Leraren pleiten voor leven in de loop van een magnum

Dan point blank doodgeschoten samen met zijn geliefde

Voordat de geliefde echtgenoot zijn eigen leven van hem nam»

Mijn ogen werden rood en wierpen een tranende blik op

Van pijn, angst en teleurstelling op veel verschillende manieren

God!

Waarom zou je dit toestaan ​​als je opslaat?

Toen het kwaad van binnen op de loer lag, waarom was mijn homie dan ongehoorzaam?

We hebben één leven, is het oké om bang te zijn?

We hebben tenminste die optie gekregen om door dit doolhof te stampen

Het is oké om bang te zijn, velen hebben die optie niet, dat is

Dus we rouwen vandaag

Hier op een dag, en toen weggegaan, zullen de dingen nooit meer hetzelfde zijn

Ik herinner me haar zachte huid en haar streling

De fouten die ik heb gemaakt en haar genade toen ik het bekende

Net als de politiek, ik en haar, was het complex

Maar alle vlekken zouden wegspoelen, elke keer dat onze geest

Aansluiten

We hadden geschiedenis, old school als een cassette

Samen hebben we deuren geopend, verkend, zij kende mij het beste

Ik stelde me ons voor voor altijd, altijd, ooit

Maar nu wou ik dat ik haar nooit had ontmoet

Waarom zal dit gevoel niet ophouden?

Ik kan niet vergeten dat ze naar ons lege bed staart

De stilte schreeuwt naar me, dus ik blijf in plaats daarvan wakker

En in de lakens is ruimte voor extra benen

Op mijn telefoon geen sms, gemiste oproepen of berichten

Van het aanknopen tot afscheid nemen en

Mijn maag zat in de knoop alsof Bear Grylls ze vastbond

Het begin en het einde, het komt volledig tot zijn recht

Van de wieg tot het graf, ik wou dat je hier was.

Hier op een dag, en toen weggegaan, zullen de dingen nooit meer hetzelfde zijn

Het is een tijdje geleden dat ik je gezicht heb gezien, het wordt een beetje moeilijk om verder te gaan

Maar de pijn is motivatie, hoewel het frustrerend is dat je niet weet wat je hebt

totdat het weg is…