Goodbye Forever - Kero One, Ben Westbeech, Choice 37

I feel we, can’t keep going

but its really you that’s been down since day one

and still we, fight and disagree together

so do I hold you close?

or just say goodbye forever?

In the beginning when God made man

who would have thought, he’d place you in my hands

someone different, so intricate

no instrument could resemble this

melody that’s singing in my ear

the echoes of laughter, pain and tears

the wonder years, even though we were grown ups

'till Fred got Savage cause Winnie got colder

the fights, late nights all up in my face

all up in your face, then end up in embrace

I could have end in neck brace

but our love was strong, we forgave and moved on

and on and on 'till the break of dawn

now the vibe is sinking, inside its stinging

and that star we wished upon is blinking

will it shine again, or is this the ending?

And inside I’m dying but on the outside I mask it

and I know inside I’m crying so why on the outside

I’m laughing?

maybe I can’t deal with this deck of cards that I’m holding

one moment shall I fold it?

Or go all in and share with you what I win?

but why cash in when my chips are low?

is that a queen in my deck?

or the sips of merlot?

with all bets set, family and friends invested

maybe we ate too fast, and couldn’t digest it?

but for that its too late I’m guessing

I know I love you deeply so why are we stressing?

«Question» if I love you and that’ll remain?

but this don’t make cents, is that enough for change?

if my minds stuck is that enough for change?

if my minds stuck, maybe that’s enough

And maybe, I’m that guy that thinks too much

or maybe I’m the same but vocalize that I does

well I know I’m one that ponders what I cant touch

fingers on fast-forward, wondering if we broke up

damn and its so nuts

I see you with your future man, smiling and laughing

kind of a cornball, stylish with accent

but despite my absence I’m so ecstatic

so happy, to see you feeling so well

inside, I’m screaming treat her so well

I never want to see her hurt again

even if we’re never forever or permanent

under my breath I vent «farewell my friend»

girl, take care and maybe we’ll meet again

if not in this lifetime, then maybe the next

if not in this lifetime, then maybe the next

I feel we, can’t keep going

but its really you that’s been down since day one

and still we, fight and disagree together

so do I hold you close?

or just say goodbye forever?

Ik voel dat we niet door kunnen gaan

maar jij bent het echt die down is sinds de eerste dag

en toch vechten en zijn we het samen oneens

dus houd ik je vast?

of gewoon voor altijd gedag zeggen?

In het begin toen God de mens maakte

wie had dat gedacht, hij zou je in mijn handen leggen

iemand anders, zo ingewikkeld

geen enkel instrument kan hier op lijken

melodie die in mijn oor zingt

de echo's van lachen, pijn en tranen

de wonderjaren, ook al waren we volwassen

tot Fred Savage kreeg omdat Winnie het kouder kreeg

de gevechten, late nachten allemaal in mijn gezicht

allemaal in je gezicht, en dan eindigen in omhelzing

Ik had kunnen eindigen in een nekbrace

maar onze liefde was sterk, we vergaven het en gingen verder

en door en door tot het aanbreken van de dag

nu is de sfeer aan het zinken, van binnen prikt

en die ster waar we naar verlangden, knippert

zal het weer schijnen, of is dit het einde?

En van binnen ga ik dood, maar aan de buitenkant maskeer ik het

en ik weet dat ik van binnen huil, dus waarom van buiten

Ik lach?

misschien kan ik niet omgaan met dit kaartspel dat ik in mijn handen heb

zal ik het even opvouwen?

Of all-in gaan en met je delen wat ik win?

maar waarom zou ik geld opnemen als mijn fiches bijna op zijn?

is dat een koningin in mijn kaartspel?

of de slokjes merlot?

met alle inzetten, familie en vrienden geïnvesteerd

misschien hebben we te snel gegeten en konden we het niet verteren?

maar daarvoor is het te laat denk ik

Ik weet dat ik heel veel van je hou, dus waarom maken we ons zo druk?

"Vraag" of ik van je hou en dat zal blijven?

maar dit maakt geen cent, is dat genoeg voor verandering?

als mijn gedachten vast zitten, is dat dan genoeg voor verandering?

als mijn gedachten vastlopen, is dat misschien genoeg

En misschien ben ik die man die te veel nadenkt

of misschien ben ik hetzelfde, maar uiten dat ik dat doe

Nou, ik weet dat ik iemand ben die nadenkt over wat ik niet kan aanraken

vingers op vooruitspoelen, benieuwd of we uit elkaar zijn

verdomme en het is zo gek

Ik zie je met je toekomstige man, lachend en lachend

een soort van cornball, stijlvol met accent

maar ondanks mijn afwezigheid ben ik zo extatisch

zo blij om te zien dat je je zo goed voelt

van binnen schreeuw ik, behandel haar zo goed

Ik wil haar nooit meer gekwetst zien

zelfs als we nooit voor altijd of permanent zijn

onder mijn adem lucht ik «tot ziens mijn vriend»

meid, pas op en misschien zien we elkaar weer

als niet in dit leven, dan misschien de volgende

als niet in dit leven, dan misschien de volgende

Ik voel dat we niet door kunnen gaan

maar jij bent het echt die down is sinds de eerste dag

en toch vechten en zijn we het samen oneens

dus houd ik je vast?

of gewoon voor altijd gedag zeggen?