Рубин - Кажэ Обойма

Все птицы улетают на юг, ну и пусть,

Набрав воздуха полную грудь я остаюсь.

Чертов быт так норовит нагнуть и сбить мой пульс,

Иногда давило слышал хруст, Женя, мотай на ус.

Тихо шептал мне предрассветный город,

Но мне фигово, где мой билет на ближайшей скорой.

С собой устал бороться и спорить,

Слышал сотни подобных историй оно того не стоит.

Немного времени это место займут другие,

Не остановить вечный конвейер и сломан рубильник.

Забывают всех даже кого любили за исключением тех,

Чьи сердца внутри рубинов.

Сиять на руинах извилин ослепительным светом,

Среди сухих серых костей золотом ацтеков.

Закончится как дурной сон мой глупый ступор,

Вечеру не стать важней, чем утро народная мудрость.

Припев:

Есть ли за сплетением солнце в груди,

У всех из нас спрятан рубин.

Не понять этого — значит убить,

И мотай по жизни впустую круги.

Где-то за сплетением солнце в груди,

У всех из нас спрятан рубин.

Он воедино собран из крупиц,

Слышь голос сердца, а не голос других.

С каждым новым днем растут запросы и нужды,

Наш путь усыпан капканами и ловушками,

Раздут это непринужденно, вряд ли выйдет.

Этот не Джонни, чей приход стал чем-то обыденным,

Это как тогда в детстве VHS видео,

Где себя со стороны мы впервые увидели.

Мир удивительный, необъятен и бескорыстен,

Где календарик неохотно сбрасывает листья.

Мечты так близко чувствую жар от их искр,

Крик атеиста вера в себя и любые капризы.

Подкрался как призрак незаметно нависнув,

Тот самый пресловутый и личный момент истин.

Художнику памяти кисти, поэту мысли и рифмы,

Хладнокровное хирургу, артисту харизма.

Он заложен в каждом в недрах бездонных глубин,

И чем старше мы тем сложнее найти этот рубин.

Где-то за сплетением солнца в груди,

У всех из нас спрятан рубин.

Не понять этого значит убить,

И мотай по жизни впустую круги.

Припев:

Где-то за сплетением солнце в груди,

У всех из нас спрятан рубин.

Он воедино собран из крупиц,

Слышь голос сердца, а не голос других.

Где-то за сплетением солнце в груди,

У всех из нас спрятан рубин.

Не понять этого — значит убить,

И мотай по жизни впустую круги.

Где-то за сплетением солнце в груди,

У всех из нас спрятан рубин.

Он воедино собран из крупиц,

Слышь голос сердца, а не голос других.

Альбом: «Прощай оружие!»

Апрель, 2016.

Alle vogels vliegen naar het zuiden, het zij zo

Diep ademhalend, blijf ik.

Het verdomde leven streeft ernaar mijn pols te buigen en neer te slaan,

Soms hoorde ik een knars, Zhenya, schud het op je snor.

Rustig fluisterde mij de stad voor zonsopgang,

Maar het maakt me niet uit waar mijn ticket voor de dichtstbijzijnde ambulance is.

Moe van het vechten en ruzie maken met mezelf,

Hoorde honderden soortgelijke verhalen, het is het niet waard.

Voor een tijdje zal deze plek door anderen worden ingenomen,

Stop de eeuwige transportband niet en de schakelaar is kapot.

Ze vergeten iedereen, zelfs degenen van wie ze hielden, met uitzondering van degenen

Wiens harten in robijnen zijn.

Schijn op de ruïnes van windingen met een verblindend licht,

Tussen de droge grijze botten van Azteeks goud.

Zal eindigen als een boze droom mijn stomme verdoving

De avond wordt niet belangrijker dan de ochtend volkswijsheid.

Refrein:

Is er een zon in de borst achter de plexus,

We hebben allemaal een verborgen robijn.

Dit niet begrijpen is doden,

En de wind cirkelt tevergeefs door het leven.

Ergens achter de plexus van de zon in de borst,

We hebben allemaal een verborgen robijn.

Hij is samengesteld uit granen,

Hoor de stem van je hart, niet de stem van anderen.

Met elke nieuwe dag groeien verzoeken en behoeften,

Ons pad is bezaaid met vallen en vallen,

Het wordt gemakkelijk opgeblazen, het is onwaarschijnlijk dat het eruit komt.

Dit is niet Johnny, wiens aankomst iets gewoons is geworden,

Het is zoals toen in de kindertijd VHS-video,

Waar we onszelf voor het eerst zagen.

De wereld is verbazingwekkend, immens en ongeïnteresseerd,

Waar de kalender met tegenzin zijn bladeren laat vallen.

Dromen zo dichtbij dat ik de hitte van hun vonken voel,

De kreet van een atheïst is geloof in zichzelf en alle grillen.

Sliep als een spook onmerkbaar,

Dat beruchte en persoonlijke moment van de waarheid.

Schilder van herinnering aan het penseel, dichter van denken en rijm,

Koelbloedige chirurg, kunstenaar charisma.

Het is in iedereen gelegd in de diepten van de bodemloze diepten,

En hoe ouder we zijn, hoe moeilijker het is om deze robijn te vinden.

Ergens achter de plexus van de zon in de borst,

We hebben allemaal een verborgen robijn.

Dit niet begrijpen betekent doden

En de wind cirkelt tevergeefs door het leven.

Refrein:

Ergens achter de plexus van de zon in de borst,

We hebben allemaal een verborgen robijn.

Hij is samengesteld uit granen,

Hoor de stem van je hart, niet de stem van anderen.

Ergens achter de plexus van de zon in de borst,

We hebben allemaal een verborgen robijn.

Dit niet begrijpen is doden,

En de wind cirkelt tevergeefs door het leven.

Ergens achter de plexus van de zon in de borst,

We hebben allemaal een verborgen robijn.

Hij is samengesteld uit granen,

Hoor de stem van je hart, niet de stem van anderen.

Album: Vaarwel Armen!

april 2016.