Гуляешь одна - KARTASHOW

Пр: Там, где солнца закаты,

Мы гуляли, когда-то.

По нашим местам, теперь без меня, Гуляешь одна, с нашей собакой.

1) Наши места — для меня их не стало,

Ты осталась одна, я приезжать перестал вдруг,

Мы на расстоянии, после расставания,

Раны срастаются, но шрамы останутся.

Наши места, я вчера проехал мимо.

И вспомнил все наши закаулки любимые.

Любимые, потому что, мы там так любили.

Счастливые были…

Наши места, я намеренно здесь за ними,

Захотелось приехать, но я здесь, будто, впервые,

Другие влюбленные вдохновляются ими,

И наши места без тебя, как будто, другие.

Но если быть честным, не верь мне ни на минуту,

И если скажу, что я это всё когда-нибудь забуду,

Я помню каждую шутку, веришь, на каждой встрече,

Наши свидания — наша бесконечность.

Пр: Там, где солнца закаты,

Мы гуляли, когда-то.

По нашим местам, теперь без меня, Гуляешь одна, с нашей собакой.

(х2)

2) Мы — это больше, чем просто слова, мы — это история, слышишь?

Пускай, её знаем лишь ты и я, но за то никто не перепишет.

Она в наших сердцах проживет до конца, как у героини «Титаника».

Впереди такая большая жизнь, что история кажется маленькой.

Мы не обсуждали мелочи эти про паспорты, и про штампы.

Я знал, важнее — душа, и твоя мне показала масштабы.

Я и представить себе не мог, каким большим может быть сердце.

В моём то, уже точно, столько тепла и любви никогда не поместится.

Но, неужели, всё это был — сон?

Неужели, мы только проснулись?

Мурашки по коже бегут от всех этих тут слов, что сердца коснулись,

Мурашки от всех этих песен, что для тебя, блин, я написал.

Послушай в наушниках, хоть, когда будешь гулять по нашим местам.

Пр: Там, где солнца закаты,

Мы гуляли, когда-то.

По нашим местам, теперь без меня, Гуляешь одна, с нашей собакой.

Pr: Waar de zon ondergaat,

We liepen vroeger.

In onze plaatsen, nu zonder mij, loop je alleen, met onze hond.

1) Onze plaatsen - voor mij zijn ze weg,

Je werd alleen gelaten, ik kwam plotseling niet meer,

We zijn op een afstand, na het afscheid,

Wonden genezen, maar littekens blijven.

Onze stoelen, ik reed gisteren langs.

En hij herinnerde zich al onze favoriete achterstraten.

Geliefden, omdat we daar zoveel liefhadden.

Gelukkig waren...

Onze plaatsen, ik ben hier bewust voor hen,

Ik wilde komen, maar ik ben hier, alsof het voor de eerste keer is,

Andere geliefden worden door hen geïnspireerd

En onze plaatsen zonder jou lijken anders te zijn.

Maar om eerlijk te zijn, vertrouw me geen moment,

En als ik zeg dat ik dit alles ooit zal vergeten,

Ik herinner me elke grap, geloof me, bij elke bijeenkomst,

Onze data zijn onze oneindigheid.

Pr: Waar de zon ondergaat,

We liepen vroeger.

In onze plaatsen, nu zonder mij, loop je alleen, met onze hond.

(x2)

2) We zijn meer dan alleen woorden, we zijn geschiedenis, hoor je?

Zelfs als alleen jij en ik het weten, zal niemand het daarvoor herschrijven.

Ze zal tot het einde in onze harten leven, als de heldin van de Titanic.

Er ligt zoveel leven in het verschiet dat het verhaal klein lijkt.

We hebben het niet gehad over deze kleine dingen over paspoorten en over postzegels.

Ik wist dat de ziel belangrijker is, en de jouwe liet me de schaal zien.

Ik kon me niet voorstellen hoe groot een hart kan zijn.

In de mijne zal zeker zoveel warmte en liefde nooit passen.

Maar was het allemaal een droom?

Zijn we net wakker geworden?

Kippenvel loopt van al deze woorden hier die de harten raakten,

Kippenvel van al die liedjes, wat heb ik in godsnaam voor je geschreven.

Luister met een koptelefoon, tenminste als je bij ons rondloopt.

Pr: Waar de zon ondergaat,

We liepen vroeger.

In onze plaatsen, nu zonder mij, loop je alleen, met onze hond.