Can It Really Be Years - Kari Bremnes

Living alone in a high little room

She can see to the street from her window

She likes it a lot but she just can’t imagine it day after day

She’s waiting to open the boxes of books and to put all the clothes where they

should go The walls may be bare, but she still can’t decide if she’s ready to stay

She wants to be open and ready for something to knock on her door

She’s paying the rent but that doesn’t keep her from hoping for more

You’d say she’d just come, but that’s not the case

Can it really be years since she came to this place

Going to work on a slow-moving tram

Everyone needs to work for a living

She likes sitting here, she can plan, she can dream, and be taken away

Being a writer is what she might do if she lived in a world more forgiving

She works on a story, she works on a book or it could be a play

There’s someone she knows who knows someone in publishing,

maybe she could

She’ll call when she’s finished the dialogue, maybe then, maybe he would

She says she will call, but at her own pace

Can it really be years since she came to this place

Waiting for signs and she knows there’ll be signs

There’ll be omens and so she is waiting

It may be tomorrow, it may be today, but it’s happening soon

Out in the sunlight and under the streetlight and inside her room she is waiting

Watching the shift in the seasons, the wax and the wane of the moon

Watching the text on her mobile, he’s asking her out for a drink

She wants to say yes but it’s never that easy, she needs time to think

And summer is passed, and she still doesn’t ring

Alone in her room, can it really be spring

Alleen wonen in een hoge kleine kamer

Ze kan vanuit haar raam naar de straat kijken

Ze vindt het erg leuk, maar ze kan het zich niet elke dag voorstellen

Ze wacht om de dozen met boeken te openen en alle kleren te leggen waar ze zijn

zou moeten gaan De muren zijn misschien kaal, maar ze kan nog steeds niet beslissen of ze klaar is om te blijven

Ze wil openstaan ​​en klaar zijn om op haar deur te kloppen

Ze betaalt de huur, maar dat weerhoudt haar er niet van om op meer te hopen

Je zou zeggen dat ze gewoon zou komen, maar dat is niet het geval

Kan het echt jaren geleden zijn dat ze naar deze plek is gekomen?

Naar je werk gaan op een langzaam rijdende tram

Iedereen moet werken voor de kost

Ze zit hier graag, ze kan plannen, ze kan dromen en weggenomen worden

Schrijver zijn is wat ze zou kunnen doen als ze in een meer vergevingsgezinde wereld zou leven

Ze werkt aan een verhaal, ze werkt aan een boek of het kan een toneelstuk zijn

Er is iemand die ze kent die iemand kent in de uitgeverij,

misschien kan ze

Ze belt als ze klaar is met de dialoog, misschien dan, misschien doet hij dat?

Ze zegt dat ze zal bellen, maar in haar eigen tempo

Kan het echt jaren geleden zijn dat ze naar deze plek is gekomen?

Wachten op tekenen en ze weet dat er tekenen zullen zijn

Er zullen voortekenen zijn en dus wacht ze

Het kan morgen zijn, het kan vandaag zijn, maar het gebeurt binnenkort

Buiten in het zonlicht en onder de straatlantaarn en in haar kamer wacht ze

Kijken naar de verschuiving in de seizoenen, de wassende en afnemende maan

Hij kijkt naar de sms op haar mobiel en vraagt ​​haar mee uit voor een drankje

Ze wil ja zeggen, maar het is nooit zo gemakkelijk, ze heeft tijd nodig om na te denken

En de zomer is voorbij en ze belt nog steeds niet

Alleen in haar kamer, kan het echt lente zijn