Ytterste Pol - Kari Bremnes

Æ kom te det magiske landet

Som ligg ved den ytterste pol

Med stort og uslokkelig mørke

Og lie som flamme i sol

Æ ser mæ tebake på livet

Æ har ikkje sett det så klart:

Æ følgte bestandig en lengsel

Æ hadde et lysandes kart

Æ møtte dæ tidlig på veien

Vi fikk ikkje lenge ilag

Æ stod med to gutta på armen

Det snudde den svartaste dag

Æ hadde et arbeid å passe

Æ va både enke og mor

Æ hørte en fangstmann fortelle

Da kjente æ suget mot nord

Æ veit å håndtere et våpen

Æ kan felle en bjørn hvess æ må

Æ lærte å røkte terrenget

Æ lærte å fangste og flå

De vintran vi hadde på Svalbard

Ingenting tok mæ så sterkt

En rein og urokkelig verden

Livet så nakent og nært

Æ kan ikkje forklare min lengsel

Æ veit bare at den va sann

Æ hadde det kartet som lyste

Og viste en vei og et land

Æ følgte mitt nordvendte hjerte

Og nådde den ytterste pol

Æ kom tel det djupaste mørket

Æ kom tel ei flammandes sol

Ik kwam naar het magische land

Gelegen aan de buitenpool

Met grote en onuitblusbare duisternis

En lig als een vlam in de zon

Ik kijk terug op het leven

Ik heb het nog niet zo duidelijk gezien:

Æ volgde altijd een verlangen

Ik had een heldere kaart

Ik ontmoette ze vroeg op de weg

We zijn niet lang bij elkaar geweest

Æ stond met twee jongens op zijn arm

Het werd de zwartste dag

Ik had een baan om voor te zorgen

Ik was zowel weduwe als moeder

Ik hoorde een jager vertellen

Toen voelde ik de zuiging naar het noorden

Ik weet hoe ik met een wapen moet omgaan

Ik kan een beer doden als het moet

Ik heb het terrein leren roken

Ik heb leren vangen en villen

De winters die we hadden op Spitsbergen

Niets nam me zo serieus

Een pure en onwankelbare wereld

Het leven zo naakt en dichtbij

Ik kan mijn verlangen niet uitleggen

Ik weet gewoon dat het waar was

Ik had de kaart die scheen

En toonde een weg en een land

Ik volgde mijn hart op het noorden

En bereikte de buitenste pool

Æ kwam tel de diepste duisternis

kom tel ei flammandes sol