Świt! Świt! - Justyna Steczkowska

Dobrze jest uchylić nieco drzwi

Kiedy jeszcze całe miasto śpi

By rozproszył najczarniejszych myśli noc

Promień, co ma czarodziejską moc

Niech niedobre myśli, jakie człowiek krył

Więcej mu nie zabierają sił

Dobrze jest odsłonić okna swe

I na oścież pootwierać je

By przechodzień przypadkowy widzieć mógł

Że nie kryje zła sąsiedzki próg

Świt!

Świt!

Nowy wstaje dzień!

Złota gwiazda dnia rozprasza nocy cień!

Cudowny świt!

Świt!

Czas misternie tka

Losu wątek na osnowie dnia…

Dobrze jest chlebowy rozgrzać piec

I bochenki w nim rumiane piec

Żeby każdy, kto poczuje pierwszy głód

Wiedział jak smakuje chleb i miód

Drżą na rzęsach resztki snu

Usta szepczą: Witaj dniu!

Wszędzie światłości

Więcej, więcej, więcej, więcej

Więc Opatrzności

Człowiek swe powierza ręce

By służyły jak najdłużej mu

Niebo wartość pracy zna —

W dzieciach nam zapłatę da

Krzyku i śmiechu

Więcej, więcej, więcej, więcej

Ileż pośpiechu

Trzeba, by zdążyły ręce

Przygotować wszystko w ciągu dnia

Blask!

Blask!

Blask!

To najdoskonalsza z wszystkich łask!

Światło niesie nam

Dzień, co nigdy nie jest taki sam!

Tak, no tak, no tak!

To od Stwórcy dla człowieka znak

By jasnością tą

Odkryć mógł niepowtarzalność swą!

Dobry dzień się zaczął tu

Zatem witaj dobry dniu!

Ludzi wokoło

Więcej, więcej, więcej, więcej

Wszystkim wesoło

W niebo wyciągają ręce

I śpiewają do utraty tchu:

Dzień, rok, wiek!

Trwa nieodwracalny czasu bieg!

Życie krótko trwa!

Nie urońmy żadnej chwili dnia!

Tak, no tak, no tak!

To olśniewający życia znak —

Tam się zaczął świat

Gdzie światłości wiecznej promień padł!

Het is goed om de deur een beetje open te doen

Terwijl de hele stad nog slaapt

Om de donkerste gedachten van de nacht af te leiden

Een straal met magische kracht

Laat de slechte gedachten een man verborgen

Ze nemen niet meer van zijn kracht

Het is goed om je ramen te openen

En open ze wijd

Zodat een willekeurige voorbijganger het kon zien

Dat er geen drempel van de boze buurman is

Ochtendgloren!

Ochtendgloren!

Een nieuwe dag breekt aan!

De gouden ster van de dag verstrooit de schaduw van de nacht!

Een prachtige dageraad!

Ochtendgloren!

Tijd weeft ingewikkeld

Lot draad op de schering van de dag ...

Het is goed om de oven voor te verwarmen

En de broden erin bruin om te bakken

Dat iedereen die de eerste honger voelt

Hij wist hoe brood en honing smaakten

De resten van de slaap trillen op mijn wimpers

De lippen fluisteren: Hallo dag!

Overal lichten

Meer, meer, meer, meer

dus voorzienigheid

De mens vertrouwt zijn handen toe

Dat ze hem zo lang mogelijk zouden dienen

De hemel kent de waarde van werk -

Bij kinderen zal hij ons betalen

Schreeuw en lach

Meer, meer, meer, meer

Hoeveel haast?

De handen moeten op tijd zijn

Bereid alles overdag voor

Schijnen!

Schijnen!

Schijnen!

Het is de meest perfecte van alle gunsten!

Licht draagt ​​ons

Een dag die nooit hetzelfde is!

Ja ja ja!

Het is een teken voor de mens van de Schepper

Die duidelijkheid

Hij kon zijn uniciteit ontdekken!

De goede dag begon hier

Dus hallo goede dag!

Mensen in de buurt

Meer, meer, meer, meer

Iedereen is blij

Ze strekken hun handen naar de hemel

En ze zingen tot ze buiten adem zijn:

Dag, jaar, leeftijd!

Het duurt een onomkeerbare run!

Het leven is kort!

Laten we geen moment van de dag missen!

Ja ja ja!

Het is een oogverblindend teken van leven -

De wereld begon daar

Waar de straal van eeuwig licht viel!