Milonga del 900 - Julio Sosa

Me gusta lo desparejo

Y no voy por la vereda;

Uso fungi a lo maxera

Calzo bota militar

La quise porque la quise

Y por eso ando penando;

Se me fue ya ni se cuando

Ni se cuando volvera

Me la nombran las guitarras

Cuando dicen su canción

Las callecitas del barrio

Y el filo de mi facon

Me la nombran las estrellas

Y el viento del arrabal;

No se pa' que me la nombran

Si no la puedo olvidar

Soy desconfiao en amores

Y soy confiao en el juego;

Donde me invitan me qudo

Y donde sobro también

Soy del partido de todos

Y con todos m la entiendo

Pero vayanlo sabiendo:

Soy hombre de leandro alem

No me gusta el empedrao

Ni me doy con lo moderno;

Descanso cuando ando enfermo

Y dispues que me he sanao

La quiero porque la quiero

Y por eso la perdono;

No hay cosa peor que un encono

Para vivir amargao…

Ik hou van het ongelijke

En ik sta niet op de stoep;

Ik gebruik schimmels maximaal

militaire laars shim

Ik hield van haar omdat ik van haar hield

En daarom lijd ik;

Ik ben weggegaan, ik weet niet eens wanneer

Ik weet niet wanneer ik terug zal zijn

de gitaren noemen het voor mij

als ze hun liedje zeggen

De straten van de wijk

En de rand van mijn facon

Ik ben genoemd naar de sterren

En de wind uit de buitenwijken;

Ik weet niet waarom ze het noemen

Als ik haar niet kan vergeten

Ik ben wantrouwend in de liefde

En ik heb vertrouwen in het spel;

Waar ze me uitnodigen, blijf ik

En waar ik spaar ook

Ik ben van de partij van allemaal

En met iedereen begrijp ik haar

Maar ga weten:

Ik ben de man van Leandro Alem

Ik hou niet van de kasseien

Ik geef mezelf niet met het moderne;

Ik rust als ik ziek ben

En nadat ik genezen ben

Ik hou van haar omdat ik van haar hou

En daarvoor vergeef ik haar;

Er is niets erger dan rancune

Om bitter te leven...