Margot - Julio Sosa

Se te embroca desde lejos, pelandruna abacanada

Que has nacido en la miseria de un convento de arrabal…

Porque ay algo que te vende, yo no sé si es la mirada

La manera de sentarte, de mirar, de estar parada

O ese cuerpo acostumbrado a las pilchas de percal

Ese cuerpo que hoy te marca los compases tentadores

Del canyengue de algún tango en los brazos de algún gil

Mientras triunfa tu silueta y tu traje de colores

Entre el humo de los puros y el champán de Armenonville

Son macanas, no fue un guapo haragán ni prepotente

Ni un cafisho de averías el que al vicio te largó…

Vos rodaste por tu culpa y no fue inocentemente…

¡berretines de bacana que tenías en la mente

Desde el día que un magnate cajetilla te afiló!

Yo recuerdo, no tenías casi nada que ponerte

Hoy usas ajuar de seda con rositas rococó

¡me reviente tu presencia… pagaría por no verte…

Si hasta el nombre te han cambiado como has cambiado de suerte:

Ya no sos mi Margarita, ahora te llaman Margot!

Ahora vas con los otarios a pasarla de bacana

A un lujoso reservado del Petit o del Julien

Y tu vieja, ¡pobre vieja!

lava toda la semana

Pa' poder parar la olla, con pobreza franciscana

En el triste conventillo alumbrado a kerosén

Je wordt van ver genaaid, zelfvoldane pluis

Dat je geboren bent in de ellende van een klooster in de buitenwijken...

Omdat er iets is dat je verkoopt, weet ik niet of het de look is

De manier van zitten, van kijken, van staan

Of dat lichaam dat gewend is aan percale kleding

Dat lichaam dat vandaag de verleidelijke kompassen markeert

Van de canyengue van een tango in de armen van een gil

Terwijl je silhouet en je gekleurde pak zegevieren

Tussen de rook van de sigaren en de champagne van Armenonville

Het zijn macana's, hij was geen luie of arrogante knapperd

Geen cafisho van storingen die je ondeugd bezorgden...

Je rolde door jezelf en het was niet onschuldig...

bacana baretten die je in gedachten had

Sinds de dag dat een roedelmagnaat je heeft geslepen!

Ik herinner me dat je bijna niets had om aan te trekken

Vandaag draag je een zijden uitzet met rococorozen

Je aanwezigheid blaast me op... Ik zou betalen om je niet te zien...

Als zelfs je naam is veranderd omdat je je geluk hebt veranderd:

Je bent mijn Margarita niet meer, nu noemen ze je Margot!

Nu ga je met de otarios om een ​​geweldige tijd te hebben

Naar een luxe stand op de Petit of Julien

En je oude, arme oude!

de hele week wassen

Om de pot te kunnen stoppen, met Franciscaanse armoede

In de trieste woning verlicht door kerosine