En la Madrugada - Julio Sosa, Orquesta de Leopoldo Federico

Una esquina de ayer

en las horas que el sol

hace rato apoliya

y en la silla de un bar

una dama vulgar

y un bacán que la afila.

con el dedo un gran señor manda otra vuelta.

Un saludo cordial

y el silbato alegrón

de un vapor al llegar.

Arrabaleros cafetines

donde empeñan sus abriles

las muchachas de percal

y entre las copas sin historia

cada historia es una copa

que derrama la ciudad.

El invento tragavento

suelta música de jazz…

Muchachitas de ojos tristes

que nos vienen a esperar…

Y un varón del novecientos,

descontento,

que reclama su gotán.

Un rayito de luz

va cargando su cruz

por la calle desierta

y en la acera un galán

que abrocha el gabán

Allá arriba el cielo arrimado a una puerta.

Allá arriba en el cielo azul se despereza…

Palidez de otro mantel sobre la mesa

Y después, al partir,

moneditas de sol

sobre el amanecer.

een hoekje van gisteren

in de uren dat de zon

Apoliya een tijdje geleden

en in de stoel van een bar

een vulgaire dame

en een bacán die het scherper maakt.

met zijn vinger beveelt een grote heer nog een beurt.

Eerlijk

en het vrolijke fluitje

van een stoomboot bij aankomst.

arrabaleros cafetines

waar ze hun april verpanden

calico meisjes

en tussen de bekers zonder geschiedenis

elk verhaal is een kopje

die de stad uitstraalt

De slikuitvinding

jazzmuziek uitbrengen...

Kleine meisjes met droevige ogen

die ons opwachten...

En een man van negenhonderd,

ontevredenheid,

die zijn gotán opeist.

een lichtstraal

hij draagt ​​zijn kruis

door de verlaten straat

en op de stoep een galant

dat de jas vastmaakt

Daarboven leunde de lucht tegen een deur.

Daarboven in de blauwe lucht strekt hij zich uit...

Bleekheid van een ander tafelkleed op tafel

En dan, bij het vertrek,

zon munten

over de zonsopgang