Silhouette - Julia Holter

I go out to find

The one with whom I’ve seen all hours' moons

Once the curtains lifted

And he said, «I only swim to you»

Language is such a play —

He called his exit but his eyes irresolute

What pasts still sit today?

I feel I’m walking around in blue

He can hear me sing

He can hear me sing

Though he is far, I’ll never lose sight of him

He turned to me then looked away

A silhouette

A silhouette

Still returns to me

I’ll hand him his coat

It’s exactly where he left it long ago

We’ll fall all over floorboards

I lose my breath just envisioning the scene

Mysteries that wake up late — the table’s set

And the painting of his face

No time to hesitate

I cede all my light and play abandoned fool

Ik ga erop uit om te zoeken

Degene met wie ik de manen van alle uren heb gezien

Zodra de gordijnen omhoog gingen

En hij zei: "Ik zwem alleen naar jou"

Taal is zo'n spel:

Hij riep zijn exit, maar zijn ogen besluiteloos

Welke verledens zitten er vandaag nog?

Ik heb het gevoel dat ik in het blauw rondloop

Hij kan me horen zingen

Hij kan me horen zingen

Hoewel hij ver is, zal ik hem nooit uit het oog verliezen

Hij draaide zich naar mij om en keek toen weg

Een silhouet

Een silhouet

Keert nog steeds naar mij terug

Ik zal hem zijn jas geven

Het is precies waar hij het lang geleden heeft achtergelaten

We zullen over de vloer vallen

Ik raak mijn adem kwijt als ik me alleen de scène voorstel

Mysteries die laat wakker worden: de tafel is gedekt

En het schilderij van zijn gezicht

Geen tijd om te aarzelen

Ik geef al mijn licht af en speel verlaten dwaas