Norjalainen villapaita - Juice Leskinen, Grand Slam

Mies tuli vuonolta näyttäen huonolta norjalaispaitoineen,

poljennon rennon ja hennon John Lennon loi viehätystaitoineen.

Könysin taksista, eipä oo kaksista, kaimani kritisoi.

Jotenkin kireellä, oudolla vireellä, sielussain city soi.

Korkkasin tuomiset, heitimme huomiset aaltoihin ahtoisiin.

Hukuimme vaivaisiin, tuumiin ja taivaisiin, voimakastahtoisiin.

Aamussa kuulaassa, seurassa suulaassa, harjoitin viihdyntää.

Lauloimme tuttuja, uusia juttuja, joissa on sydän ja pää.

HEA!

HEA!

HEA!

HEA!

Me hoilattiin hiljaa, ja vuonolla virtemme soi.

Sen kertasi kaiku ja puseron sisältä lehahti lentoon se aamuinen koi.

Puhuimme Junnusta, sanoin en tunnusta jatketta perinteen.

Kaikki se kyllä on päittemme yllä ja sen vähin erin teen.

Joimme sen putelin, niksejä utelin, hiukkasen painittiin.

Elää kenties, joka päivä se mies joka rentuksi mainittiin.

HEA!

HEA!

HEA!

HEA…

Me hoilattiin hiljaa, ja vuonolla virtemme soi.

Sen kertasi kaiku ja puseron sisältä lehahti lentoon se aamuinen koi.

Varjoja kaihdoimme, riimejä vaihdoimme, röökiä kiskottiin.

Kaukainen pohjoinen, hyytävän sohjoinen, helteeksi diskottiin.

Elämme, kuolemme, rannoilla vuolemme lastuja laineisiin.

Huutoihin vastaamme, lauseita lastaamme henkiin ja aineisiin.

HEA!

HEA!

HEA!

HEA!

Me hoilattiin hiljaa, ja vuonolla virtemme soi.

Sen kertasi kaiku ja puseron sisältä lehahti lentoon se aamuinen koi.

HEA!

HEA!

HEA!

HEA!

Me hoilattiin hiljaa, ja vuonolla virtemme soi.

Sen kertasi kaiku ja puseron sisältä lehahti lentoon se aamuinen koi.

De man kwam uit de fjord en zag er slecht uit met zijn Noorse overhemden,

de nonchalante en delicate John Lennon creëerde zijn charme en vakmanschap.

Ik bestuurde de taxi, niet jullie twee, bekritiseert mijn caucus.

Op de een of andere manier in een gespannen, vreemde bui klinkt de stad in mijn ziel.

Ik bracht de golven binnen, we gooiden de golven in de golven van morgen.

We verdronken in de behoeftigen, de duim en de hemelse, de sterke wil.

's Morgens op het bal, in het gezelschap in de mond, oefende ik entertainment.

We zongen bekende, nieuwe dingen met een hart en een hoofd.

GOED!

GOED!

GOED!

GOED!

We werden rustig verzorgd en aan de fjord rinkelt onze beek.

Het werd herhaald door een echo en die ochtend vloog de mot in de blouse.

We hadden het over Junnus, ik zei dat ik geen voortzetting van de traditie herken.

Het zit ons allemaal boven het hoofd en ik doe het in het minst.

We dronken die stopverf, de trucjes nieuwsgierig, het deeltje werd geperst.

Misschien leeft elke dag de man die als ontspannen werd genoemd.

GOED!

GOED!

GOED!

HEA…

We werden rustig verzorgd en aan de fjord rinkelt onze beek.

Het werd herhaald door een echo en die ochtend vloog de mot in de blouse.

We wierpen schaduwen, veranderden rijmpjes, de rails waren gescheurd.

Het verre noorden, ijzingwekkend pijnlijk, heet was disco.

We leven, we sterven, aan de oevers van onze stroom schaafsel in de golven.

We reageren op geschreeuw, we laden zinnen in levens en substanties.

GOED!

GOED!

GOED!

GOED!

We werden rustig verzorgd en aan de fjord rinkelt onze beek.

Het werd herhaald door een echo en die ochtend vloog de mot in de blouse.

GOED!

GOED!

GOED!

GOED!

We werden rustig verzorgd en aan de fjord rinkelt onze beek.

Het werd herhaald door een echo en die ochtend vloog de mot in de blouse.